барха́ны, ‑аў, адз. бархан, ‑а, м.

Пясчаныя ўзгоркі дугападобнай формы, нанесеныя ў пустынях і стэпах ветрам. Кожны, хто бываў у Заволжы і Прыкаспіі, ведае згубную сілу сухавеяў, бачыў пясчаныя барханы — вынік наступлення пяскоў. «Беларусь».

[Цюрк. бархан.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

after-effect

[ˈæftərɪ,fekt]

n.

1) пазьне́йшы вы́нік

2) пабо́чнае дзе́яньне (нарко́тыку, хваро́бы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ітэра́цыя

(лац. iteratio = паўтарэнне)

вынік прымянення якой-н. матэматычнай аперацыі, які атрымліваецца ў серыі аналагічных аперацый.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цік​1

(фр. tic)

міжвольныя скарачэнні мышцаў твару, шыі і рук як вынік захворванняў нервовай сістэмы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

после́дствие ср. вы́нік, -ку м.;

◊

оста́вить без после́дствий пакі́нуць без вы́нікаў;

чрева́тый после́дствиями які́ (што) то́іць у сабе́ небяспе́ку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парала́кс, ‑а, м.

Спец.

1. Уяўнае змяненне становішча прадмета як вынік перамяшчэння вока назіральніка.

2. У астраноміі — вугал, які вымярае ўяўнае зрушэнне свяціла пры перамяшчэнні назіральніка з аднаго пункта прасторы ў другі. Гадавыя паралаксы планет.

[Грэч. parállaxis — адхіленне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

predictable [prɪˈdɪktəbl] adj. прадказа́льны;

The outcome of these experiments is not entirely predictable. Вынік гэтых эксперыментаў не можа быць дакладна прадказальным.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адука́цыя

(лац. educatio)

працэс і вынік набыцця сістэматызаваных ведаў, уменняў і навыкаў у навучальных установах або самаадукацыяй.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

алібідэмі́я

(ад a- + лібіда)

поўная адсутнасць лібіда; уласціва пераважна жанчынам як вынік прыроджаных або набытых нейраэндакрынных расстройстваў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кане́чны, -ая, -ае.

1. Які мае канец, мяжу (у прасторы і часе); проціл. бесканечны.

Канечная велічыня (у матэматыцы — велічыня, што змяняецца ў пэўных межах, не роўная ні нулю, ні бесканечнасці).

2. Тое, што і канцавы.

К. прыпынак.

3. Тое, што і канчатковы (у 2 знач.).

К. вынік.

К. прадукт.

|| наз. кане́чнасць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)