ітэра́цыя

(лац. iteratio = паўтарэнне)

вынік прымянення якой-н. матэматычнай аперацыі, які атрымліваецца ў серыі аналагічных аперацый.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

predictable [prɪˈdɪktəbl] adj. прадказа́льны;

The outcome of these experiments is not entirely predictable. Вынік гэтых эксперыментаў не можа быць дакладна прадказальным.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кане́чны, -ая, -ае.

1. Які мае канец, мяжу (у прасторы і часе); проціл. бесканечны.

Канечная велічыня (у матэматыцы — велічыня, што змяняецца ў пэўных межах, не роўная ні нулю, ні бесканечнасці).

2. Тое, што і канцавы.

К. прыпынак.

3. Тое, што і канчатковы (у 2 знач.).

К. вынік.

К. прадукт.

|| наз. кане́чнасць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спо́рны, -ая, -ае.

1. Пра дзейнасць, працу: хуткі і паспяховы.

Спорная праца.

2. Пра дождж: які хутка пакрывае або змочвае зямлю.

С. дождж.

3. Які пры малых затратах дае найлепшы вынік; выгадны ў гаспадарчых адносінах.

Спорныя крупы.

Спорная пшаніца.

4. Пра почырк: з вузкімі, дробнымі, блізка размешчанымі літарамі і невялікімі прамежкамі паміж словамі.

|| наз. спо́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

conclusion [kənˈklu:ʒn] n.

1. заключэ́нне, высно́ва, вы́вад; заклю́чная ча́стка;

draw some conclusions рабі́ць высно́вы/вы́вады/заключэ́нне;

arrive at/come to/jump to/leap to/reach the conclusion that… прыйсці́ да заключэ́ння, што…

2. завяршэ́нне, заканчэ́нне

3. вы́нік;

a foregone conclusion непазбе́жны вы́нік

♦

in conclusion у заключэ́нне, нарэ́шце

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sequel

[ˈsi:kwəl]

n.

1) праця́г -у m., прадаўжэ́ньне n.

2) вы́нік -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

спусташэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. спусташаць — спустошыць. // Вынік гэтага дзеяння. Там, на вакзале, узбуджаная сустрэчай моладзь неяк не заўважала руін і спусташэнняў. Асіпенка.

2. Тое, што і спустошанасць. [Галя] стаяла ў нейкім душэўным спусташэнні. Грамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

unwéigerlich, únweigerlich

a непазбе́жны, неміну́чы (пра вынік і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

адука́цыя

(лац. educatio)

працэс і вынік набыцця сістэматызаваных ведаў, уменняў і навыкаў у навучальных установах або самаадукацыяй.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

алібідэмі́я

(ад a- + лібіда)

поўная адсутнасць лібіда; уласціва пераважна жанчынам як вынік прыроджаных або набытых нейраэндакрынных расстройстваў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)