ру́песк, ‑у, м.

Абл. Тое, што і рупесак. Вера Іванаўна даўно ўправілася, але, бачачы мужаў рупеск, нібы хацела налюбавацца на яго запозненную ўвішнасць. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

credence

[ˈkri:dəns]

n.

1) ве́ра f., даве́р -у m.

2) рэкамэнда́цыя f.

a letter of credence — рэкамэндацы́йны ліст

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

фаталі́зм

(фр. fatalisme, ад лац. fatalis = наканаваны; фатальны)

вера ў непазбежны лёс, у тое, што ўсё прадвызначана нейкай таямнічай сілай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фаталі́зм, ‑у, м.

Кніжн. Вера ў непазбежны лёс. Марксісцкай ідэалогіі чужы не толькі гістарычны фаталізм, але і пасіўны аб’ектывізм у падыходзе да з’яў рэчаіснасці. Перкін.

[Ад лац. fatalis — наканаваны; фатальны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падаі́ць, ‑даю, ‑доіш, ‑доіць; зак., каго.

1. Закончыць даенне. Раніцай Вера разбудзіла мужа пасля таго, як падаіла карову. Пальчэўскі.

2. і без дап. Даіць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўкру́чвацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Укруціцца — пра ўсіх, многіх або пра ўсё, многае. Вера бачыць: гэта нямецкія салдаты паўкручваліся ў коўдры, каб было цяплей. Мікуліч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непадро́блены, ‑ая, ‑ае.

1. Сапраўдны. Непадробленыя дакументы.

2. Шчыры, непрытворны; натуральны. Вера падсела бліжэй да.. [Стасі] і прашаптала з непадробленай ласкай і болем: — Я так шкадую яго... Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

faith

[feɪӨ]

n.

1) ве́ра f.; даве́р -у m.

2) рэлі́гія f.

3) ве́рнасьць, адда́насьць, ляя́льнасьць f.

•

- in bad faith

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

напро́ці, прысл. і прыназ.

Разм. Тое, што і насупраць, насупроць. Давай далонь, сядай за стол напроці. Валасевіч. Вера сядзела напроці Максіма і не зводзіла з яго вачэй. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гру́зка,

1. Прысл. да грузкі.

2. безас. у знач. вык. Вязка, багніста. Сцяпан і Вера Сяргееўна.. селі на бервяно, кінутае на лугавінцы, дзе вясной, відаць, было грузка. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)