энцыклапеды́чны

1. в разн. знач. энциклопеди́ческий;

э. сло́ўнік — энциклопеди́ческий слова́рь;

~ныя ве́ды — энциклопеди́ческие зна́ния;

2. энциклопеди́чный;

э. ро́зум — энциклопеди́чный ум

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

theoretical [θɪəˈretɪkl] adj.

1. тэарэты́чны;

theore tical arithmetic тэо́рыя лі́чбаў;

theoretical learning тэарэты́чныя ве́ды

2. аналіты́чны, схі́льны да тэарэтызава́ння;

a theoretical mind аналіты́чны ро́зум

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

практы́чны práktisch;

практы́чная дзе́йнасць práktisches Hándeln;

практы́чныя заня́ткі práktische Áusbildung;

практы́чныя ве́ды práktisch ánwendbares Wíssen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

brush up (on)

а) пачы́сьціць, прыве́сьці ў пара́дак

б) асьвяжы́ць у па́мяці (ве́ды), паўтары́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

схала́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

1. Галоўны напрамак сярэдневяковай ідэалістычнай філасофіі, які стварыў сістэму штучных, чыста фармальных лагічных аргументаў для тэарэтычнага апраўдання рэлігійных догматаў.

2. Фармальныя веды, адарваныл ад жыцця і практыкі; начотніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эруды́цыя

(лац. eruditio = вучонасць, адукаванасць)

начытанасць, глыбокія і ўсебаковыя веды, дасведчанасць у адной ці некалькіх галінах навукі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

матэма́тыка

(лац. mathematica < гр. mathematike, ад mathema = навука, веды)

навука, якая вывучае колькасныя суадносіны і прасторавыя формы навакольнага свету.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фідэі́зм

(фр. fidéisme, ад лац. fides = вера)

кірунак у філасофіі, які падмяняе веды рэлігіяй, імкнецца паставіць веру над розумам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

начо́тніцтва, ‑а, н.

Веды, якія грунтуюцца на механічным, некрытычным засваенні прачытанага. Уся адукаванасць гэтых «набожных» людзей у лепшым выпадку заключалася ў начотніцтве, у вузкацаркоўнай кніжнасці. Алексютовіч. // Спосаб засваення, які звязаны з дагматычнымі адносінамі да прачытанага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

універса́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які ахоплівае ўсё, многае; усеабдымны. Універсальныя веды. Універсальныя звесткі. Універсальны спецыяліст. // Прызначаны для гандлю разнастайнымі таварамі. Універсальны магазін.

2. З разнастайным прызначэннем, для разнастайнага выкарыстання. Універсальны інструмент. Універсальная сталь. Універсальны станок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)