Militärmeldeamt

n -(e)s, -ämter вае́нны камісарыя́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Rüstungsfieber

n -s, - вае́нны псіхо́з; го́нка ўзбрае́нняў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

цэйхга́уз, ‑а, м.

Уст. Ваенны склад зброі і абмундзіравання. — Давялося .. [Паскевічу] на свечку напляваць, а порах здаць у цэйхгауз. Караткевіч.

[Ад ням. Zeug — зброя і Haus — дом.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

attache [əˈtæʃeɪ] n. аташэ́;

a cultural attache аташэ́ па культу́рных су́вязях;

a military attache вае́нны аташэ́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

шарэ́нга, -і, ДМ -нзе, мн. -і, -рэ́нг і -аў, ж.

Ваенны строй, у якім людзі стаяць адзін каля аднаго на адной лініі.

Выстраіцца ў дзве шарэнгі.

Першая ш.

|| прым. шарэ́нгавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вое́нный​I прил.

1. (относящийся к войне и её нуждам) вае́нны;

вое́нное вре́мя вае́нны час;

вое́нное положе́ние вае́ннае стано́вішча;

вое́нная акаде́мия вае́нная акадэ́мія;

2. (относящийся к войскам) вайско́вы, вае́нны;

вое́нная слу́жба вайско́вая (вае́нная) слу́жба;

вое́нная фо́рма вайско́вая (вае́нная) фо́рма;

вое́нное де́ло вайско́вая спра́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Вае́ўны ’вайсковы’ (Кліх). Уласнабеларускае слова, якое ўзнікла ў выніку дысіміляцыі ваенны > ваеўны або з’яўляецца суфіксальным утварэннем: *voj + ‑ьвн‑. Польскае wojowny мае іншае значэнне: ’ваяўнічы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

на́рыс, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Невялікі літаратурны твор, кароткае апісанне жыццёвых фактаў.

Біяграфічны н.

Ваенны н.

2. Агульны выклад якога-н. пытання.

Нарысы па дыялекталогіі.

|| прым. на́рысавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

браняно́сец, -но́сца, мн. -но́сцы, -но́сцаў, м.

1. Вялікі браніраваны ваенны карабель з магутнай артылерыяй на борце (гіст.).

2. Млекакормячая жывёліна сямейства непаўназубых, пакрытая панцырам з акасцянелых скураных шчыткоў, якая жыве ў Паўднёвай і Цэнтральнай Амерыцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

комиссариа́т камісарыя́т, -та м.;

вое́нный комиссариа́т вае́нны камісарыя́т;

наро́дный комиссариа́т ист. наро́дны камісарыя́т;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)