бульбо́ўнік, ‑у, м., зб.
Тое, што і бульбянік (у 1 знач.). На ўчастках, дзе бульба была выбрана, вучні сёмага класа.. адразу баранавалі, сцягвалі бульбоўнік. Пальчэўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
счарві́вець, ‑ее; зак.
Стаць чарвівым. А перабольшваць гною нельга, бо калі перабольшыш, дык бульба счарвівее, а ячмень ці яшчэ якая збажына пабуяе і вылежа. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прада́жны в разн. знач. прода́жный;
~ная цана́ — прода́жная цена́;
~ная бу́льба — прода́жный карто́фель;
~ная душа́ — прода́жная душа́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
◎ *Пасолянка, бяроз. посблянка ’цэлая вараная бульба’ (Сл. Брэс.). Да пасаліць < соль (гл.). На Палессі існуюць і іншыя роднасныя назвы: солонцы, солонікі, салёнкі ’абрэзаная ад лушпіння бульба, якую, варыўшы, соляць’ у адрозненне ад бульбы ў мундзірах, якую не соляць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Кардо́хля ’бульба’ (Бяльк., Мат. Маг.), да каргохля (< картофка < польск. kartofla).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Карто́шка ’бульба’ з дэмінутыўным складаным суфіксам юшка. Гл. картопель, картопля.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
смако́тны, ‑ая, ‑ае.
Абл. Смачны. На стале, у густым воблаку пары — белая, сопкая бульба. Яна разварылася так, што, здаецца, вось-вось рассыплецца на смакотныя кавалкі. Палтаран.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
то́ўчаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад таўчы.
2. у знач. прым. Які стаў дробным, цёртым у выніку таўчэння. Тоўчаная кара. Тоўчаны цукар. Тоўчаная бульба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Крыжа́лка ’тушаная бульба, парэзаная скрылямі’ (Янк. Мат.). Да крыж 1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тамлёнка ’тушаная бульба’ (добр., Нар. словатв.). Ад то́млены ’тушаны’, гл. таміць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)