Віспа ’нізкі пакаты пясчаны бераг’ (стол., Яшк.). Укр. виспа ’востраў’, польск. wyspa. Бел. лексема запазычана з польск. мовы (з пераносам значэння ’востраў’ → ’нізкі бераг’). Польск. wyspa Брукнер (639) суадносіць з дзеясловам suć, spę ’насыпаць’ (параўн. яшчэ рус. сопка, бел. сопка). Гл. вы́сып.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ацянёны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад ацяніць.

2. у знач. прым. Цяністы. Ацянёны бераг ракі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bank​3 [bæŋk] n.

1. бе́раг (ракі, канала)

2. вал, на́сып; да́мба; круты́ схіл

3. нано́с, зано́с; сумёты, гу́рбы сне́гу

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wylądowanie

н.

1. высадка (на бераг);

2. пасадка (самалёта), прызямленне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Стацяко́л ‘круты, стромкі бераг’ (Сцяшк.). Ад стоці (гл.) з суф. ‑ак і ‑ол.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

противополо́жный в разн. знач. супрацьле́глы, проціле́глы;

противополо́жный бе́рег супрацьле́глы (проціле́глы) бе́раг;

противополо́жное мне́ние супрацьле́глая (проціле́глая) ду́мка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

брыз, ‑у, м.

Слабы вецер, які дзьме днём з мора на бераг, а ноччу — з берага на мора.

[Фр. brise.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

правабярэ́жжа, ‑а, н.

Правы бераг ракі. Баі на правабярэжжы Дняпра з кожным днём станавіліся ўсё больш моцнымі. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

áusspülen

vt

1) выпало́скваць, паласка́ць, прамыва́ць

2) размыва́ць (бераг)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Ізмы́лішча ’абрывісты бераг, падмыты вадой’ (Касп.); параўн. рус. дыял. измывной (песок) ’вымыўны, які вымываецца вадой’, измывчивая (волна) ’падмываючая бераг, вымываючая пласты’ (Даль). Утворана ад дзеяслова змыць (і‑ мае пратэтычны характар) пры дапамозе суф. ‑лішч‑а, як мачылішча, мачулішча ’месца, дзе мочаць лён’, мучылішча ’катавальня’. Сцяцко, Афікс. наз., 50.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)