auto

[ˈɔtoʊ]

n.

а́ўта n., аўтамабі́ль -я m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Легкаві́к ’легкавы аўтамабіль’ (ТСБМ, Інстр. I; раг., Мат. Гом.) — у выніку семантычнай кандэнсацыі, як рухавік і інш. Параўн. таксама рус. маск. легкови́к ’жвавы, хуткі, спрытны ў рухах’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

легкавы, ‑ая, ‑ое.

Прызначаны для перавозкі невялікай колькасці пасажыраў, ручнога багажу. Легкавы аўтамабіль. ▪ Па шашы праляцела адна за адной некалькі легкавых машын. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Áuto

n -s, -s аўтамабі́ль, машы́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Éinsitzer

m -s, - аднаме́сны аўтамабі́ль [самалёт, экіпа́ж]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Kléinauto

n -s, -s малалітра́жны аўтамабі́ль

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

małolitrażowy

малалітражны;

samochód małolitrażowy — малалітражны аўтамабіль

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

renówka

ж. разм. аўтамабіль маркі “рэно”

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

samochód, ~odu

samoch|ód

м. аўтамабіль;

~ód ciężarowy — грузавы аўтамабіль; грузавік;

~ód wyścigowy — гоначны аўтамабіль;

~ód osobowy — легкавы аўтамабіль;

~ód terenowy — усюдыход;

jechać ~odem — ехаць на машыне;

prowadzić ~ód — весці машыну; кіраваць машынай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

аўтамашы́на

(ад аўта- + машына)

тое, што і аўтамабіль.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)