лоб, ілба і (пасля галосных) лба, мн. ілбы́і (пасля галосных) лбы, ілбо́ў (лбоў), м.
Верхняя надвочная частка твару чалавека або морды жывёлы.
Адкрыты л.
◊
Лоб у лоб (разм.) — насустрач адзін аднаму ісці, сыходзіцца і пад.
У лоб —
1) з фронту, франтальным ударам.
Атакаваць праціўніка ў л.;
2) залішне прамалінейна (разм.).
Спытаць у л.
|| памянш.лабо́к, -бка́, мн. -бкі́, -бко́ў, м.
|| прым.ло́бны, -ая, -ае.
Лобная косць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
публі́чны
(лац. publicus = грамадскі)
1) адкрыты, даступны для публікі (напр. п-ая лекцыя);
2) прызначаны для грамадскага карыстання (напр. п-ая бібліятэка).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
unumwúnden, únumwunden
1.
aадкры́ты, шчы́ры, нязму́шаны
2.
adv про́ста, без хі́трыкаў
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
áufrichtig
1.
aадкры́ты, праўдзі́вы, шчы́ры
2.
adv адкры́та
~ geságt [gestánden] — шчы́ра ка́жучы
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
дэбю́т, ‑у, М ‑бюце, м.
1. Першае выступленне артыста на сцэне. Для дэбюту мне далі ролю прынца ў інсцэніраванай казцы Андэрсена «Прынц і жабрак».Рамановіч.// Першае публічнае выступленне ў якой‑н. галіне дзейнасці. Літаратурны дэбют.
2. Пачатак шахматнай або шашачнай партыі. Адкрыты дэбют.
[Фр. début.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ю́ра Высокі, адкрыты бераг ракі або ўзгорка (Слуцк.Серб. 1915, 3).
□в. Юравічы на л. б. р. Пціч (Серб. 1915, 3).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
candid
[ˈkændɪd]
adj.
1) шчы́ры, адкры́ты
a candid reply — шчы́ры адка́з
2) справядлі́вы, бесстаро́нньні, аб’екты́ўны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
freehearted
[,fri:ˈhɑ:rtəd]
adj.
1) шчы́ры, нескупы́; адкры́ты
2) шчо́дры, лібэра́льны
3) спако́йны, з чы́стым сумле́ньнем
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
я́ўны, ‑ая, ‑ае.
1. Не скрыты, не сакрэтны; адкрыты. Адсідка ў крэпасці вяла за сабою паліцэйскі нагляд: яўны або патайны.Лужанін.Пасля ўсяго Гані стала зразумела адно: калі ў бойцы вораг быў яўны, адкрыты, узброены, яго бачылі твар у твар, то зараз, у мірную пару, яго цяжка распазнаць, нават з вока на вока.Грамовіч.І ні разу ён [Алесь] не прамінаў, каб дазнацца прычыну тых страхаў. А іх — яўных і ўяўных — хапала тады.Ваданосаў.
2. Зусім відавочны, зразумелы ўсім. Конь выказаў яўныя намеры кінуцца ўперад.Лынькоў.Ад гэтага вее ўжо не чым іншым, як яўным жаданнем некаму спадабацца.Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Разло́жысты ’развесісты, раскідзісты (пра дрэва, крону, галіны)’, ’шырокі, адкрыты’, ’які далёка чуецца’ (ТСБМ), ’разгалісты’ (Сл. ПЗБ), ’галінасты’ (Сцяшк. Сл.), ’развесісты’ (Гарэц., Др.-Падб.), рус.дыял.разло́жистый ’які разыходзіцца ў бакі’. Ад раз- і лажыць. Сюды ж разло́г ’абшар, адкрытая прастора’ (ТСБМ), ’прастор, пагоркі, нізіны’ (Сцяшк., Др.-Падб.), разло́г ’рыхлая глеба’ (Касп.).