інтэнда́нцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да інтэнданцтва, да інтэнданта. Інтэнданцкія абавязкі. Інтэнданцкае ўпраўленне. Інтэнданцкі склад.

•••

Інтэнданцкая служба гл. служба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цяжа́р, -у, м.

1. Вага чаго-н., звычайна цяжкага.

Ц. ношы.

2. Груз вялікай вагі.

3. перан. Абавязкі, павіннасці, цяжкасці, звязаныя з чым-н. адказным, непрыемным і пад.

4. Адчуванне чаго-н. цяжкага, непрыемнага (у целе, галаве і пад.).

Непрыемны ц. адчуваўся ва ўсім целе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

citizenship

[ˈsɪtɪzənʃɪp]

n.

1) грамадзя́нства, падда́нства n.

2) абавя́зкі, правы́ й прывіле́і грамадзя́ніна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

адбыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адбыць (у 1–3 знач.).

•••

Адбывалаўку адбываць — працаваць нехаця; без жадання, фармальна выконваць работу, абавязкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абу́за, ‑ы, ж.

Непрыемныя абавязкі, лішні клопат, турбота. [Тхорык:] — Дырэктар так і сказаў: конь нам цяпер — абуза, толькі лішні перавод фуражу. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

страхо́ўшчык, ‑а, м.

1. Установа, якая бярэ на сябе абавязкі па выплаце кампенсацый пры страхаванні.

2. Разм. Тое, што і страхагент.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фе́льчарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фельчара; належыць фельчару. Фельчарскі пункт. Фельчарскі халат. □ Алаіза шчыра выконвала свае фельчарскія абавязкі. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флаг-афіцэ́р, ‑а, м.

Афіцэр у штабе флагмана (у 1 знач.), які выконвае абавязкі ад’ютанта і ведае сігнальнай справай на караблі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ва́рта

(польск. warta, ад ням. Warte)

1) ахова, каравул;

2) вартаванне, абавязкі па ахове чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

éhelich

a шлю́бны, зако́нны (пра шлюб)

éheliche Pflíchten — [шлю́бныя] [сяме́йныя] абавя́зкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)