узбунтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., каго-што.

1. Схіліць, падбіць па бунт, паўстанне. Узбунтаваць войска. Узбунтаваць натоўп. □ Бунтар, славуты герой беларускага народа [Ілья Гаркуша] яшчэ ў XVII стагоддзі ўзбунтаваў, узняў плугароў і сейбітаў, ганчароў і плытагонаў .. на барацьбу супраць белапольскіх магнатаў. Бялевіч.

2. перан. Прывесці ў стан непакою, трывогі; узбударажыць, усхваляваць. Узбунтаваць пачуцці. Узбунтаваць душу. □ Міхалавы словы так узбунтавалі Комліка, што ён больш не валодаў сабой. Карпаў.

3. Узняць хвалі, прывесці ў рух (звычайна пра ваду). Засмяяўшыся, .. [Люда] палажыла вядро на свой адбітак у вадзе. Вядро ўзбунтавала люстраную роўнядзь, напоўнілася. Брыль. // Узлахмаціць (валасы і пад.). Волька шпарка правяла далонню па яго [Кузёмкі] валасах, узбунтавала іх і, задзірыста засмяяўшыся, знікла за веснічкамі. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упадаба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм.

1. Спадабаць, захапіцца кім‑, чым‑н. [Канстанцін Міхайлавіч:] — Прачытаў яму [бацьку] свой верш за чужы. А ўжо як бацька ўпадабаў, прызнаўся, што напісаў сам. Лужанін. Стаўшы калгасным конюхам,.. [Павел] так упадабаў гэтую работу, так звыкся з коньмі, што не хацеў і адыходзіць ад іх. Кулакоўскі.

2. Палюбіць каго‑н. Упадабала.. [Лукер’я] тады мужнага чэкіста-камсамольца, выйшла за яго замуж. Місько. [Жняя:] — Зямляк то зямляк, але ж і ўпадабаў. Ды і чаму цябе не ўпадабаць: ты ж як тая кветачка. А кветачка ж кожнай пчолцы кідаецца ў вочы. Сабаленка. Дзе гэта відана, каб шляхцянка ўпадабала бацькавага парабка і каб ён так прысох да яе. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упа́ртасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць упартага (у 1 знач.). Упартасць старшыні, яго спакойная настойлівасць і бязлітаснасць да гультаёў натхнялі.. [калгаснікаў]. Шамякін. Камсамольцы і моладзь рэспублікі актыўна працуюць на буйнейшых новабудоўлях, з вялікай упартасцю змагаюцца за тэхнічны прагрэс. Машэраў. Шафёр круціць абаранак, думае аб здзіўляючай упартасці хлапца і, азірнуўшыся, ківае на яго забінтаваныя рукі. Ракітны.

2. Незгаворлівасць, імкненне рабіць што‑н. толькі па-свойму, наперакор каму‑н. [Барташэвіч] хадзіў па горадзе сам не свой і ўжо шкадаваў, што з-за нейкага там глупства, з-за ўпартасці пасварыўся з адзіным блізкім.. і дарагім чалавекам у Вільні. Карпюк. / у вобразным ужыв. Тры дні з упартасцю тупою Ліў дождж на лес і сенажаць. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Pflicht

f -, -en абавя́зак, паві́ннасць

sich (D) etw. zur ~ máchen, es für séine ~ hálten* — лічы́ць што-н. сваі́м абавя́зкам

der ~ zuwíder hándeln — дзе́йнічаць су́праць абавя́зку

séiner ~ náchkommen* — вы́канаць свой абавя́зак

zur ~ máchen — ста́віць у абавя́зак, абавя́зваць

sich über séine ~ hinwégsetzen — ігнарава́ць свае́ абавя́зкі

die ~ ruft — абавя́зак патрабу́е

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Kósten

pl выда́ткі, расхо́ды

bewégliche ~ — пераме́нныя выда́ткі

féste [fíxe] ~ — пастая́нныя выда́ткі

explizíte ~ — яўныя выда́ткі

ímplizite ~ — неяўныя выда́ткі

wir háben kéine ~ geschéut — мы не шкадава́лі гро́шай

die ~ bestréiten* [trágen*]; für die ~ áufkommen* — узя́ць на сябе́ ўсе выда́ткі

auf éigene ~ — на свой кошт

auf séine ~ kómmen* — апраўда́ць свае́ выда́ткі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Патароча 1 ’здань, пудзіла, міфічная істота з жудасным тварам і вытрашчанымі вачыма’ (чач., Нас. Сб., Бір. Дзярж.), ’пудзіла’, ’лупаты чалавек’ (Нас.). Укр. поторо́ча ’прывід, страшыдла’. Напрошваецца суаднясенне з рус. вы́таращить (глаза), польск. wytrzeszczyć, чэш. třeštiti ’вытрашчыць вочы’, якія Махэк₂ (657) супастаўляе з генетычна роднасным літ. pastérti ’уставіцца (вачыма)’. Можна дадаць яшчэ pa‑stėrti ’скарчанець, адубець’. Паводле Махэка, у славян была аснова ster‑ з суфіксам ‑sk‑ati (інтэнсіў), у якой пачатковае s‑ адпала ў выніку дысіміляцыі са ‑sk‑ і *ter‑skati перайшло ў групу на ‑iti > terščiti; рус. таращить паходзіць з окаючых гаворак < торощить.

*Патароча 2, драг. поторо́ча ’той, хто настойліва працяглы час гаворыць пра адно і тое ж’ (Лучыц-Федарэц). З дзеяслова торо́чытэ ’гаварыць доўга пра адно і тое ж, несці лухту’, укр. торо́чити ’тс’, якія можна суаднесці з рус. наўгар., цвяр. торо́щиться ’дарма збірацца’ і з серб.-харв. тра́скати ’несці лухту’. Праславянскі архаізм.

Патароча 3 ’няшчасце ў дарозе’ (усх.-маг., КЭС), рус. кур. поторо́ча ’сустрэча, выпадак, падзея, прыгода’, смал. ’выскачка, які ўсюды ўткне свой нос’, пск. поторо́чье ’перашкода’, цвяр. торча́ться ’перашкаджаць сваёй прысутнасцю’, чэш. містршыцк. trči to do tvého? ’гэта табе перашкаджае?’, — усе ўзыходзяць да прасл. tъrčati ’стаяць, вытыркаючыся уверх ці наперад’, ’цягнуцца ўверх’ > тырча́ць (гл.) (Варбот, Этимология–1979, 5–6).

Патароча 4 ’бура’ (Сержп.), рус. арханг. то́рок, то́рох ’бура ў моры, шквал’. Міклашыч (359), Фасмер (4, 84) звязваюць гэта слова з торкаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Zeit

f -, -en

1) час

zur ~ — у цяпе́рашні час; цяпе́р

es ist höchste ~ — даўно́ пара́, са́мы час

die gánze ~ über — уве́сь час

von ~ zu ~ — ча́сам; раз-по́раз; зрэ́дку

die ~ drängt — час падганце

das hat noch ~ — на то́е яшчэ́ ёсць час

◊ kommt ~, kommt Rat — пераначу́ем – бо́лей [ясне́й] пачу́ем

die ~ bringt Rósen — час прыно́сіць свой плён

die ~ heilt (álle) Wúnden — час – са́мы ле́пшы ле́кар

2) час, перы́яд, эпо́ха

das war éine glückliche ~ — гэ́та была́ шчаслі́вая пара́

in álter ~ — у старажы́тны час

er war zu séiner ~ ein gróßer Künstler — у свой час ён быў вялі́кім мастако́м

mit der ~ géhen* — кро́чыць у нагу́ з ча́сам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Quod hodie non est, cras erit

Чаго няма сёння, будзе заўтра.

Чего нет сегодня, будет завтра.

бел. Не цяпер, дык у чацвер. Будзе кірмаш і на нашай вуліцы. Жывы нажыве. Калі не маю цяпер, дык буду мець у чацвер.

рус. Будет день, будет и пища. Даст Бог день, даст Бог и пищу. Дал Бог роток, даст и кусок. Даст Бог здоровье, даст и счастье. Бог дал живот, даст и здоровье. Будешь жив, будешь и сыт.

фр. Chaque demain apporte pain (Каждое завтра/завтрашний день приносит хлеб/пищу).

англ. Every dog has his day (У каждого пса есть свой день). It’s a long lane that has no turning (Слишком длинна аллея без поворотов).

нем. Neuer Tag, neuer Sinn (Новый день, новый смысл).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

Asinus in paleas incidit

І асёл можа натрапіць на мякіну.

И осёл может наткнуться на мякину.

бел. Часам і сляпы на дарогу навядзе. Трапіцца і сляпой курыцы зярнятка знайсці.

рус. И слепая курица иногда находит зёрнышко. Бывает, что и дурак метким словом обмолвится. Чем чёрт не шутит. И в мякине зёрна находятся. И в пепле искра бывает. И осёл свой ум показывает.

фр. Un sot peut bien avoir une bonne idée (И y глупого может быть хорошая мысль/идея).

англ. A fool may give a wise man a counsel (И дурак может дать умному совет).

нем. Es findet wohl auch ein Blinder ein Hufeisen (И слепой, вероятно, найдёт подкову). Eine blinde Henne findet wohl auch ein Korn (И слепая наседка иногда находит зерно).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

Máßstab

m -(e)s, -stäbe

1) тэх. машта́б; машта́бная ліне́йка, шкала́

verjüngter ~ — паме́ншаны машта́б

in größerem ~ — у больш шыро́кіх паме́рах [машта́бах]

2) крытэ́рый, ме́рка

éinen hóhen ~ an etw. (A) ánlegen — выстаўля́ць высо́кія патрабава́нні да чаго́-н.; высо́ка цані́ць што-н.

den éigenen ~ ánlegen — ме́раць што-н. на свой аршы́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)