кара́сь I, -ся́ м., зоол. кара́сь;
◊ на то́е і шчупа́к у мо́ры, каб к. не драма́ў — посл. на то и щу́ка в мо́ре, чтоб кара́сь не дрема́л
кара́сь II, -ся́ м. подо́сина ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
адмаўле́нне ср.
1. (действие) отка́з м.;
2. (действие) отрица́ние; (упорное отрицание — ещё) отпира́тельство;
3. (то, что отрицает собою что-л.) отрица́ние;
фашы́зм з’яўля́ецца ~ннем дэмакраты́зму — фаши́зм явля́ется отрица́нием демократи́зма;
○ а. ~ння — отрица́ние отрица́ния
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
дапаўне́нне ср.
1. (действие) дополне́ние;
заня́цца ~ннем і выпраўле́ннем артыкулаў — заня́ться дополне́нием и исправле́нием стате́й;
2. (то, чем дополнено) дополне́ние;
д. да інстру́кцыі — дополне́ние к инстру́кции;
3. грам. дополне́ние;
уско́снае д. — ко́свенное дополне́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
прабалбата́ць сов.
1. проболта́ть; протарато́рить;
яна ~та́ла цэ́лую гадзі́ну — она́ проболта́ла (протарато́рила) це́лый час;
2. (выдать секрет) проболта́ть;
п. таямні́цу — проболта́ть та́йну;
3. (невнятно сказать) пролопота́ть;
п. не́шта незразуме́лае — пролопота́ть что-то непоня́тное
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
рвану́ць сов., однокр.
1. рвану́ть; дёрнуть;
р. за валасы́ — рвану́ть (дёрнуть) за́ волосы;
2. в др. знач. рвану́ть;
конь ~ну́ў з ме́сца — ло́шадь рвану́ла с ме́ста;
не́дзе ~ну́ў снара́д — где́-то рвану́л снаря́д
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
тып м.
1. род. ты́па (человек, художественный образ) тип;
падышо́ў не́йкі т. — подошёл како́й-то тип;
2. род. ты́пу (в других значениях) тип;
аўтамабі́лі но́вага ты́пу — автомоби́ли но́вого ти́па;
т. членістано́гіх — тип членистоно́гих
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
засмя́гнуць і засма́гнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
1. Звяць, засохнуць ад недахопу вільгаці. — Дзякаваць богу, дачакаліся, а то ж усё засмягла, лён аж пакруціўся, — радавалася гаспадыня першаму чэрвеньскаму дажджу. Грахоўскі.
2. Высахнуць, перасохнуць (пра губы, рот). [Хвошч] цяжка, з надрывам соп.., бо не было як дыхаць — у роце ўсё засмягла. Лупсякоў. Засмаглі вусны, і запёкся рот. Дубоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
затану́ць, ‑тану, ‑тонеш, ‑тоне; зак.
Пайсці, апусціцца на дно ракі, возера, мора і пад.; патануць. Карабель затануў. □ Куст, вырваны.. з зямлі, раптам паплыў на сярэдзіну і там затануў. Лупсякоў. Ці то паром быў перагружаны, а можа проста няспраўны, але ён затануў. Васілеўская. // Загінуць, апусціўшыся ў ваду; утапіцца. На вачах у мяне байдарка і пяць паляўнічых затанулі. Бяганская.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бра́тацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Станавіцца пабрацімамі.
2. Праяўляць братнія пачуцці; уступаць у цесныя сяброўскія адносіны. Ад.. [Віктара] крыху патыхала бензінам. На перапынках [вучні] з ім не надта стараліся братацца, аднак не папракалі, бо ведалі, што калі.. бацька трактарыст, то хто.. вытрымае, каб не падысці да трактара. Кулакоўскі. // Спыняць ваенныя дзеянні, барацьбу і пад., заяўляючы аб узаемных братніх пачуццях, салідарнасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бу́ркнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак. і аднакр., што і без дап.
Невыразна, з адценнем незадаволенасці сказаць што‑н. Адна старая сялянка не выцерпела — буркнула: — Пану цівуну варон страляць, а нам спіны гнуць! Бядуля. [Глушкевіч] хацеў загаварыць з ёю, але жанчына нешта буркнула ў адказ, і нельга было зразумець, ці то яна павіталася так, ці выказала незадаволенасць. Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)