запакава́цца, ‑куецца; зак.

Укласціся, змясціцца пры ўпакоўцы; упакавацца. Рэчы добра запакаваліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згаблява́цца, ‑блюецца; зак.

Зняцца пры габляванні (пра верхні слой чаго‑н.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́яльшчык, ‑а, м.

Той, хто вее збожжа або працуе пры веялцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыёпеленга́цыя, ‑і, ж.

Вызначэнне кірунку на перадавальную радыёстанцыю пры дапамозе радыёпеленгатара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскісля́льнік, ‑у, м.

Спец. Састаў, пры дапамозе якога робяць раскісленне металу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэнтгенаскапі́я, ‑і, ж.

Прасвечванне, даследаванне непразрыстых цел пры дапамозе рэнтгенаўскіх прамянёў.

[Ад слова рэнтген і грэч. skopeō — гляджу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сале́траніца, ‑ы, ж.

Арганічныя адкіды, пры хімічным разлажэнні якіх утвараецца салетра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінанімі́я, ‑і, ж.

Падабенства слоў па значэнню пры розным іх гучанні.

[Ад грэч. synōnymia — аднайменнасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінтаміцы́н, ‑у, м.

Антыбіётык, які выкарыстоўваецца пры лячэнні гнойна-запаленчых працэсаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ступняхо́дныя, ‑ых.

Пазваночныя жывёліны, якія пры хадзьбе апіраюцца на ўсю ступню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)