алексі́я

(н.-лац. alexia, ад гр. а- = не + leksis = слова)

мед. страта здольнасці чытаць з прычыны ачаговага паражэння галаўнога мозгу; часта спалучаецца з аграфіяй і афазіяй.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

дыло́гія

[гр. dilogia, ад di(s) = двойчы + logos = слова]

два творы аднаго аўтара (у літаратуры, музыцы, кіно), звязаныя адзінствам задумы і пераемнасцю сюжэта (параўн. трылогія, тэтралогія).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

парапсіхало́гія

(ад гр. para = каля + psyche = душа + logos = слова)

1) галіна псіхалогіі, якая вывучае незвычайныя здольнасці чалавечага арганізма (яснабачанне, тэлепатыю і інш.);

2) тэлепатычныя здольнасці чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

éinflechten

* vt

1) заплята́ць (валасы)

2) уплята́ць

ein Wort in die Réde ~ — уста́віць сло́ва (у размову)

3) аплята́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

песня пе́сня, -ні ж.;

◊

лебеди́ная песня лебядзі́ная пе́сня;

это ста́рая песня гэта стара́я по́казка (ба́йка);

это до́лгая песня гэта спява́ная пе́сня;

тяну́ть (петь) одну́ и ту же (всё ту же) песню цягну́ць (спява́ць) адну́ і ту́ю ж (усё ту́ю ж) пе́сню;

из песни сло́ва не вы́кинешь погов. з пе́сні сло́ва не вы́кінеш;

его́ песня спе́та яго́ пе́сня спе́та.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

uronić

зак.

1. выраніць;

uronić łzę — праліць слязу;

2. прапусціць;

nie uronić ani słowa — уважліва слухаць; не прапусціць ні слова

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wstępny

wstępn|y

уступны;

słowo ~e — уступнае слова;

egzaminy ~e — уступныя экзамены;

tytuł ~y — перадавы артыкул;

~e porozumienie — папярэдняя дамоўленасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

express​3 [ɪkˈspres] v.

1. выка́зваць, выяўля́ць, пака́зваць, перадава́ць;

express interest/regret/surprise выка́зваць ціка́васць/шкадава́нне/здзіўле́нне;

This phrase expresses exactly the meaning of the word. Гэты выраз дакладна перадае сэнс слова.

2. выціска́ць (вадкасць, паветра)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мі́німум, -у, м.

1. Найменшая колькасць, найменшая велічыня ў шэрагу дадзеных; проціл. максімум.

Скараціць выдаткі да мінімуму.

2. Сукупнасць ведаў, навучальных прадметаў, абавязковых для спецыяліста, а таксама экзамены па гэтых прадметах.

Кандыдацкі м.

М. па агратэхніцы.

3. у знач. прысл. Сама менш (пры словах, якія абазначаюць колькасць).

Каштуе м. пяцьсот рублёў.

4. у знач. прым., нязм. (ужыв. пасля азначаемага слова). Тое, што і мінімальны.

Праграма-м.

○

Пражытачны мінімум — найменшая колькасць сродкаў, якая неабходна для існавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

урэ́шце.

1. прысл. Пасля ўсяго, напаследак, нарэшце.

Ён у. паявіўся.

2. у знач. далучальнага злуч. Ужыв. для далучэння асобнага слова ці цэлага сказа.

Гул слабеў, у. знік зусім.

3. у знач. пабочн. сл. Паказвае на завяршэнне працэсу, дзеяння, з’явы.

Ну, я, у., скончыла сваю работу.

4. у знач. пабочн. сл. Ужыв. як выражэнне крайняй ступені незадавальнення, нецярпення або падкрэслівае што-н.

Замоўкні ты, у.!

У., з кім хачу, з тым і сябрую.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)