*Месь, мі͡эсь (ж. р.) ’месца’ (асіп., Буз.). Да ме́сца (гл.). Аб мене сʼцʼ > сʼ гл. Карскі, 1, 356.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
атато́шка
(ад гр. us, otos = вуха + topos = месца)
здольнасць вызначаць месцазнаходжанне крыніцы гуку пры аднолькавым слыху абодвума вушамі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
аўтаба́за
(ад аўта- + база)
транспартнае прадпрыемства па арганізацыі перавозак на аўтамабілях, а таксама месца стаянкі і рамонту аўтамабіляў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
даміні́цый
(лац. dominicium)
1) месца плацяжу па вэксалю, якое ўказваецца пры яго прад’яўленні крэдытору;
2) юрыдычны адрас асобы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
ізахо́ры
(ад ba- + гр. chora = прастора, месца)
лініі, якія паказваюць на дыяфрагме працэсы, што адбываюцца пры пастаянным аб’ёме.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
экато́п
(ад эка- + гр. topos = месца, становішча)
сукупнасць прыродных фактараў (кліматычных, грунтавых), якая характарызуе пэўную аднародную частку зямлі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
*Вярэ́цея, усх.-палес. ’нізкае балоцістае, амаль непраходнае месца’, веретье́ ’расчышчаная паляна ў лесе’, цэнтр.-палес. вэрэ́тія ’ўзвышанае сухое месца сярод балота’, зах.-палес. вэрэ́тыя ’невялікі астравок сушы сярод балота’, вэрэ́тыйка ’падмыты край берагу’ (Талстой, Геагр.), беш. верацея ’узгорак сярод балота з асіннікам’ (Касп.), паўн.-рус. вере́те́я, вере́ти́я, вере́тья́ ’сухое месца на балоце, ля рачной абалоны, зарослае лесам, кустамі’; ’паляна ў лесе’; ’стромы бераг’; ’узгорак у лесе’ і інш., разан. веретье ’высокае месца’; ’бальшак’, дан. ’лясная плошча паміж двума азёрамі’, славен. vrétje, rétje ’крыніца’; ’месца, дзе знаходзіцца некалькі крыніц’. Прасл. vertьje ’тое, што заключаецца; хавацца, зачыняцца’ (Голуб-Копечны, 424). Талстой (Геагр., 134) прапануе наступны семантычны пераход: ’крыніца (месца пад зямлёй, дзе «зачынена» вада’; параўн. рус. ключ ’крыніца’)’ → ’нізкае месца на балоце’ → ’высокае, сухое месца сярод балота’. Гл. таксама верацея. Параўн. Фасмер, 1, 297, 299.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
approachable
[əˈproʊtʃəbəl]
adj.
1) дасту́пны (пра ме́сца)
2) лёгкадасту́пны
an approachable person — лёгкадасту́пны чалаве́к, згаво́рлівы чалаве́к
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
cold storage
1) хало́днае ме́сца, халадзі́льнік
2) перахава́ньне ў хало́дным ме́сцы
3) хава́ньне ў халадзі́льні
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
concealment
[kənˈsi:lmənt]
n.
1) хава́ньне, уто́йваньне, зато́йваньне n.
2) патае́мнае ме́сца, та́йнік -а m.; схо́ванка f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)