beehive

[ˈbi:haɪv]

n.

1) вуле́й -ьля́ m.; кало́да f.

2) ме́сца, по́ўнае ру́ху, мітусьні́, дзе́йнасьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bird of passage

1) пералётная пту́шка

2) informal чалаве́к, які́ ча́ста мяня́е ме́сца по́быту

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

booking

[ˈbʊkɪŋ]

n.

1) закантрактава́ньне n. (арты́ста)

2) зака́з на ме́сца на самалёт, у гатэ́лі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

accustomed

[əˈkʌstəmd]

adj.

прывы́клы, звыча́йны

Take your accustomed place — Займі́ сваё звыча́йнае ме́сца

•

- accustomed to

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

elsewhere

[ˈelshwer]

adv.

1) не́дзе ў і́ншым ме́сцы; не́дзе, ў і́ншае ме́сца

2) яшчэ́ не́дзе

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

даве́зці, ‑вязу, ‑вязеш, ‑вязе; ‑вязём, ‑везяце; пр. давёз, ‑везла; зак., каго-што.

1. Везучы, даставіць да якога‑н. месца. Камандзір.. сам стаяў на паравозе. Як мага ён стараўся хутчэй давезці часць да месца. Чорны.

2. і чаго. Разм. Прывезці тое, чаго не хапала дзе‑н. Давезці матэрыялы на будаўніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слабіна́, ‑ы; мн. слабіны, ‑бін; ж.

1. Спец. Слаба нацягнутая частка снасці (дроту, каната, палотнішча і пад.).

2. Спец. Менш моцнае, менш трывалае месца ў чым‑н. Слабіна ў палярных ільдах. Перакосы, зазоры, слабіны, адставанні — заганы мэблі.

3. перан. Разм. Недахоп, слабае месца ў каго‑н., у чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прагуме́нак, прогуме́нок, прыгуме́нок, прогме́нок, пругме́нок, пругуме́нак ’месца на дварэ, дзе пабудаваны хлеў’ (Сл. Брэс.), ’месца ля гумна’, ’павець ля гумна, месца перад хлявом’, ’двор паміж с.-гасп. будынкамі’ (ТС). Гл. прыгуменок.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

налюбава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак., каго-што.

Разм. Нагледзець, выбраць. Налюбаваць месца. □ Суседні ўзгорак [Вінцэсь] налюбаваў для другой хаты. Мікуліч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаўпусты́, ‑ая, ‑ое.

Не зусім напоўнены, запоўнены; амаль пусты. Звычайна напаўпустая аўдыторыя сёння не мела ніводнага вольнага месца. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)