гульта́й, -я́, мн. -і́, -ёў, м.

Лянівы чалавек, лодар.

|| ж. гульта́йка, -і, ДМ -та́йцы, мн. -і, -та́ек.

|| прым. гульта́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

жада́ны, -ая, -ае.

1. Такі, якога чакаюць, да якога імкнуцца. Ж. госць. Жаданыя пакупкі.

2. Любімы, дарагі. Мой адзіны, мой ж. чалавек!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

крамо́льнік, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

Змоўшчык, бунтаўшчык, а таксама наогул чалавек, які выступае супраць улады, законаў.

|| прым. крамо́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

лапаву́хі, -ая, -ае (разм.).

1. 3 вялікімі адтапыранымі вушамі. Лапавухая свіння.

2. перан. Някемлівы, малаздольны, абмежаваны чалавек (лаянк.).

|| наз. лапаву́хасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

саслужывец назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, які працуе, служыць з кім-н. у адным месцы.

|| жаночы род: саслужывіца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

своеўладны прыметнік

Які робіць што-н. па сваёй волі, па свайму нораву; свавольны.

  • С. чалавек.

|| назоўнік: своеўладства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

сволач назоўнік | жаночы род | размоўнае | лаянкавае

  1. Паганец, подлы чалавек.

  2. зборны назоўнік: Зброд, подлыя людзі.

    • Развялося ўсякай сволачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

скуралуп назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

  1. Той, хто знімае скуры з забітых жывёл.

  2. пераноснае значэнне: Бязлітасны, жорсткі чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

назола назоўнік | мужчынскі і жаночы род | размоўнае

  1. Дакука, назалянне.

  2. Той (тая), хто дакучае.

    • Не чалавек, а н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

натрапіцца дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

  1. Выпадкова сустрэцца, трапіцца.

    • Натрапіўся добры чалавек.

  2. Выдацца, выпасці; надарыцца.

    • Натрапіўся зручны выпадак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)