гудро́н, ‑у, м.

Чорнае смалістае рэчыва — астатак, які атрымліваецца пры перагонцы нафты.

[Фр. goudron.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буракапад’ёмнік, ‑а, м.

Навясная сельскагаспадарчая прылада для падкопвання цукровых буракоў (пры ўборцы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асто́йлівасць, ‑і, ж.

Спец. Здольнасць судна захоўваць раўнавагу пры плаванні. Астойлівасць карабля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтато́рмаз, ‑а, м.

Тормаз, які аўтаматычна ўступае ў дзеянне пры разрыве поезда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вуглясо́с, ‑а, м.

Агрэгат, пры дапамозе якога перапампоўваецца вугаль, здабыты гідраўлічным спосабам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́дых, ‑у, м.

Разавае выштурхванне паветра з лёгкіх пры выдыханні; проціл. удых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алеаграфі́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які звязаны з алеаграфіяй, выкананы пры дапамозе алеаграфіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апані́раванне, ‑я, н.

Выступленне апанентам на дыспуце, пры абароне дысертацыі і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дактылало́гія, ‑і, ж.

Спосаб размовы глуханямых пры дапамозе пальцаў рук; ручная азбука.

[Ад грэч. daktylos — палец і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кангруэ́нтны, ‑ая, ‑ае.

Які супадае пры накладанні (пра геаметрычныя фігуры). Кангруэнтныя адрэзкі.

[Ад лац. congruens, congruentis — адпаведны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)