астэакла́сты

(ад астэа- + гр. klasis = зламанне)

клетачныя ўтварэнні, якія пры развіцці касцявой тканкі ўдзельнічаюць ў рассысанні асноўнага рэчыва косці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гексаге́н

[ад гекса- + н.-лац. (oxy)gen(ium) = кісларод]

выбуховае рэчыва, бясколерны крышталічны парашок, які выкарыстоўваюць у капсулях-дэтанатарах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гексаметылендыямі́н

(ад гекса- + метылен + дыямін)

арганічнае злучэнне, бясколернае крышталічнае рэчыва са слабым аміячным пахам; выкарыстоўваецца для сінтэзу поліамідаў, поліурэтанаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

глянцзі́льбер

(ням. Glanzsilber, ад Glanz = бляск + Silber = срэбра)

рэчыва, якое змяшчае плаціну або паладый; выкарыстоўваецца для жывапісу на фарфоры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гудро́н

(фр. goudron)

чорнае смалістае рэчыва, астатак ад перагонкі нафты, які выкарыстоўваецца як паліва і для вырабу змазачнага масла.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дульцы́н

(ад лац. dulcis = салодкі)

рэчыва, якое па салодкасці ў 200 разоў пераўзыходзіць цукар; выкарыстоўваецца ў дыетычных харчовых вырабах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ізатрапі́я

(ад ba- + -трапія)

аднолькавасць фізічных уласцівасцей рэчыва (напр. механічных, аптычных, электрычных) па ўсіх яго напрамках (проціл. анізатрапія 1).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

індо́л

[ад інд(ыга) + -ол]

арганічнае злучэнне гетэрацыклічнага рада, бясколернае крышталічнае рэчыва з непрыемным пахам; выкарыстоўваецца для прыгатавання лекавых прэпаратаў, у парфумернай прамысловасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лізалецыці́н

(ад ліза- + лецыцін)

арганічнае рэчыва, прадукт адшчаплення ад лецыціну ненасычанай тлустай кіслаты, якое выклікае разбурэнне эрытрацытаў і гемоліз.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

манацыці́н

(ад гр. manos = рэдкі, няшчыльны + kytos = клетка)

антыкаразійнае рэчыва, якое ўяўляе сабой сумесь ваўнянага тлушчу з камфорным алеем.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)