Verbum

вы́мучыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак. (разм.).

1. што. З цяжкасцю, з намаганнем зрабіць, стварыць.

В. згоду.

В. верш.

2. каго. Знясіліць, змардаваць.

В. каня далёкай дарогай.

|| незак. выму́чваць, -аю, -аеш, -ае.

асвяці́ць¹, асвячу́, асве́ціш, асве́ціць; асве́чаны; зак., каго-што.

Зрабіць светлым, напоўніць святлом.

Фары асвяцілі дарогу.

|| незак. асве́чваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.) і асвятля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. асвятле́нне, -я, н.

аўтаматызава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што.

1. Укараніць (укараняць) аўтаматы (у 1 знач.) у вытворчасць.

А. тэхналагічны працэс.

2. Зрабіць (рабіць) аўтаматычным.

А. рухі.

|| наз. аўтаматыза́цыя, -і, ж.

абы-хто́, абы-кагб, займ. няпэўны.

1. Хто-н., хто папала, любы, кожны.

Гэту работу а. можа зрабіць.

2. (з адмоўем). Пра асобу, якая чым-н. выдзяляецца сярод іншых.

Ён не а.!

агавары́цца, -вару́ся, -во́рышся, -во́рыцца; зак.

1. Зрабіць агаворку; загадзя папярэдзіць, растлумачыць.

Перш як чытаць даклад, трэба а.

2. Памылкова сказаць не тое, што трэба.

А. ад хвалявання.

|| незак. агаво́рвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

паско́рыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., што.

1. Зрабіць больш хуткім.

П. крок.

П. апрацоўку дэталей.

2. Наблізіць надыход чаго-н.

П. ад’езд.

|| незак. паскара́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. паскарэ́нне, -я, н.

паясні́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -ні́м, -ніце́, -ня́ць; -нёны; зак., што.

Зрабіць больш ясным, зразумелым, растлумачыць.

П. думку.

|| незак. паясня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. паясне́нне, -я, н.; прым. паясня́льны, -ая, -ае.

П. тэкст.

праскрэ́бці, -рабу́, -рабе́ш, -рабе́; -рабём, -рабяце́, -рабу́ць; -ро́б, -рэ́бла; -рабі; -рэ́бены; зак., што.

Скрабучы, зрабіць у чым-н. адтуліну

Мышы праскрэблі падлогу.

|| незак. праскраба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і праскрэ́бваць, -аю, -аеш, -ае.

про́мах, -у, мн. -і, -аў, м.

1. Удар, выстрал міма цэлі.

Біць без промаху.

2. перан. Памылка, хіба.

Зрабіць п.

◊

Не промах хто (разм.) — пра чалавека кемлівага, лоўкага.

Гэты хлопец не п.

прыручы́ць, -учу́, -у́чыш, -у́чыць; -у́чаны; зак., каго (што).

Прыручыць да выканання волі чалавека, зрабіць ручным, паслухмяным.

П. дзікага кабана. П. нелюдзімага юнака (перан.).

|| незак. прыруча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прыручэ́нне, -я, н.