Мальсабі́нка ’від хатняй расліны, якая цвіце невялікімі чырвонымі кветкамі’ (докш., Янк. Мат.). У выніку перастаноўкі м…б з б…м. Параўн. віл. бальсаві́нка (Сл. ПЗБ) з бальзамі́нка < бальзамін ’расліна Impatiens balsamina Desp.’

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Парушэ́нец ’расліна душыца палявая, Acinos Moench arvensis Dandy’, ’крынічнік даўгалісты, Veronica longifolia L.’ (Кіс.). Дэрыват ад пару́шыць (гл. рушыць), таму што гэтыя расліны ўжываюцца пры («парушэннях») жаночых хваробах (гл. БСЭ, 4, 253).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ра́чка ’расліна свінакроп’ (ТС), сюды ж, відаць, і рачыкі ’драсён, Polygonum bistorta L.’ (Мядзв., Гарэц., Кіс.). Названы з-за знешняга падабенства (“членістасці”) да рака, параўн. іншую назву апошняй расліны ракавыя шыйкі (Гарэц.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сафло́р

(гал. saffloer, ням. Saflor)

1) травяністая расліна сям. складанакветных са скурыстым зубчастым лісцем і дробнымі жоўтымі або аранжавымі кветкамі ў кошыках, пашыраная пераважна ў Сярэд. Азіі, Паўн. Афрыцы, Міжземнамор’і;

2) чырвоная і жоўтая фарбы, здабытыя з суквеццяў гэтай расліны;

3) эфірны алей з насення гэтай расліны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

анаэро́бы

(ад ан- + аэробы)

арганізмы, здольныя жыць у асяроддзі, дзе няма атмасфернага кіслароду, напр. некаторыя бактэрыі, ніжэйшыя расліны (параўн. аэробы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

батанізі́рка

(ад ням. botanisieren = збіраць расліны, ад гр. botane = трава)

спецыяльная каробка для раслін, якія збіраюць у час батанічных экскурсій.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гідрафі́ты

(ад гідра- + -фіты)

водныя расліны, у якіх у вадзе знаходзіцца толькі ніжняя частка (напр. рыс, чарот азёрны); параўн. гідатафіты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

джугара́

(хіндзі jugara)

від сорга, пашыраны як хлебная і кармавая расліна ў тропіках і субтропіках, а таксама зерне гэтай расліны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ізафе́ны

(ад ba- + гр. phaino = паказваю)

ізалініі наступлення або працягласці пэўнай феналагічнай з’явы (гл. феналогія), напр. зацвітання якой-н. расліны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

імартэ́лі

(фр. immortel = бессмяротны)

травяністыя расліны сям. складанакветных, якія пры засушванні добра захоўваюць натуральную афарбоўку і колер кветак; сухацветы, бессмяротнікі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)