гамана́ ж., разг.

1. шум м., гам м., го́мон м., галдёж м.;

2. молва́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

баравы́ борово́й;

◊ і не шум б. — хоть бы что; (и) в ус не дуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

кадзі́ла, -а, мн. -ы, -дзіл, н.

Металічная пасудзіна на ланцужках, у якой у час набажэнства курыцца ладан або іншыя пахучыя рэчывы.

◊

Раздзьмуць кадзіла — падняць шум вакол якой-н. справы, учынку і пад.

|| прым. кадзі́льны, -ая, -ае.

К. дым.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

нудлі́вы, -ая, -ае.

1. Поўны нуды (у 1 знач.), тужлівага настрою.

Н. стан.

2. Які наганяе нуду (у 1 і 3 знач.), сум.

Н. шум дажджу.

3. Які трывожыць бесперастанку (пра боль і інш.).

|| наз. нудлі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прыці́хнуць, -ну, -неш, -не; прыці́х, -хла; -ні́; зак.

1. Перастаць падаваць гукі, ствараць шум; стаць амаль нячутным.

Гукі прыціхлі.

Птушкі прыціхлі.

2. Перастаць рухацца; паслабець у сіле свайго праяўлення.

Сябры прыціхлі.

Вецер прыціх.

|| незак. прыціха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

стрэ́пет, ‑а, М ‑пеце, м.

Стэпавая птушка атрада дроф, якая ўтварае рэзкі шум крыламі ў час палёту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усыпля́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Уст. Снатворны. Усыпляльныя парашкі.

2. Які выклікае сон, садзейнічае ўсыпленню. Усыпляльны шум дажджу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

racket

I [ˈrækət]

1.

n.

1) гамана́ f., шум, вэ́рхал -у m., бразгатня́ f., гу́чная гу́тарка

2) informal рэ́кет -у, шанта́ж -у́ m., вымага́ньне гро́шай пагро́замі

2.

v.i.

рабі́ць шум

II [ˈrækət]

гл. racquet

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

акампанеме́нт, -у, М -нце, м.

1. Музычнае суправаджэнне спеваў, дэкламацыі і пад.

Спяваць пад а. раяля.

2. З’явы, падзеі, якія суправаджаюць што-н., ствараюць гукавы фон чаму-н.

Пад а. дажджу (перан.: пад шум дажджу).

|| прым. акампанеме́нтны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

старо́нні, -яя, -яе.

1. Які не мае адносін да гэтага калектыву, сям’і і пад.; чужы.

Староннія людзі.

2. Не свой, не ўласны, чый-н.

Старонняя падтрымка.

3. Які не мае непасрэдных, прамых адносін да чаго-н.; пабочны.

С. шум.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)