◎ Наву́шніца ’шапка-вушанка’ (акцябр., Мат. Гом.). Відаць, мясцовы наватвор ’шапка, што адзяваецца на вушы, закрывае іх’, параўн., аднак, рус. пск. наушница ’тс’, што можа сведчыць аб адноснай старажытнасці слова на ўсходнеславянскай тэрыторыі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

куба́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм.

1. Сорт пшаніцы.

2. Шапка са смушкавым аколышкам і плоскім верхам.

[Ад назвы ракі Кубані на Паўночным Каўказе.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шыншы́лавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шыншылы, такі, як і ў шыншылы. Шыншылавае футра. // Зроблены з футра шыншылы. Шыншылавая шапка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ке́мель ’шляпа, шапка’ (Рам.), камёла < польск. арг. kanioła.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ко́цікавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да коціка ​1 (у 2 знач.). Коцікавы промысел. // Зроблены з футра коціка. Коцікавая шапка. Коцікавы каўнер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бабёр, -бра́, мн. -бры́, -бро́ў, м.

1. Жывёліна атрада грызуноў, якая звычайна жыве ў лесе каля рэк і вадаёмаў.

2. Футра гэтай жывёліны, а таксама адзенне з такога футра.

Хадзіць у бабрах.

|| прым. бабро́вы, -ая, -ае.

Бабровая хатка.

Б. запаведнік.

Бабровая шапка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

со́баль, -я, мн. -і, -яў, м.

Драпежны звярок сямейства куніцавых з каштоўным футрам бурага колеру, а таксама футра гэтага звярка.

|| прым. сабалёвы, -ая, -ае, сабалі́ны, -ая, -ае і со́балевы, -ая, -ае.

Сабалёвая шапка.

Сабаліныя бровы (перан.: густыя, цёмныя, шаўкавістыя; нар.-паэт.). Собалевы след.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

squirrel [ˈskwɪrəl] n. вавёрка;

a squirrel hat ша́пка з вавёркі;

a squirrel cage вавёрчына кле́тка з ко́лам

squirrel away [ˌskwɪrələˈweɪ] phr. v. прыхо́ўваць, назапа́шваць (што-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Кры́мка ’шапка з крымскіх мярлушак’ (Нас.). Да тапоніма Крыж.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Маге́рка, маґерка, марге́лка, маде́рка ’круглая высокая або невялікая лёгкая лямцавая мужчынская шапка, якую насілі раней сяляне’, ’род капелюша’ (ТС, Грыг., Дэмб. 2, Мядзв., Маш., Малеч., Макс., Мал., Бяльк., Гарэц., Растарг.). Ст.-бел. макгерка, магерка (1577, 1625 гг.). Рус. маге́рка, укр. маги́рка ’белая лямцавая шапка’. Запазычана з польск. magierka ’венгерская шапка’ < венг. magyar ’венгерскі’ (Булыка, Запазыч., 195; Фасмер, 2, 555; Праабражэнскі, 1, 500, Брукнер, 317). Гл. таксама магер.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)