Рэпулу́ска ’птушка рэпалоў’ (Бяс.). Рус. ре́полов, ре́пел ’тс’, реполиха ’самка рэпалова’, польск. rzepołuch ’канаплянка’. Прасл. *rępelъ/*rępolъ утворана ад *rępъ/*rępь ’хвост’ і суф. *‑elъ/*‑olъ (Трубачоў, Этимология–1964, 7).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вілахвост ’ліслівец, падлізнік’, віляхвост ’той, хто «віляе хвастом», падліза’ (Бяльк., Нас., Яруш.). Складанае слова: да віляць (гл.) і хвост (гл.) з пераносным значэннем. Блізкія ўкраінскія лексемы вилохвостець ’Podura villosa’ і вилохвостый.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Lúnte
f -, -n
1) кнот
2) хвост (пушнога звера)
◊ ~ ríechen* — разм. адчува́ць небяспе́ку
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
прави́ло ср.
1. стр., сапожн. праві́дла, -ла ср.;
2. (руль) уст. стырно́, -на́ ср.;
3. охотн. хвост, род. хваста́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Каса́тка 1 ’вясковая ластаўка’, рус. касатка да каса 1, паколькі ў ластаўкі раздвоены хвост, які нагадвае касіцы (Бернекер, 581; Фасмер, 2, 206).
Каса́тка 2 ’чалавек добрай душы’, рус. касатик, да касатка 1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
lira
ж.
1. муз. ліра; лера;
2. паляўн.. хвост цецерука
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
lisi
лісіны;
~a nora — лісіная нара;
lisi ogon — лісіны хвост
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
афіу́ры
(ад гр. ophis = змяя + ura = хвост)
клас беспазваночных жывёл тыпу ігласкурых; пашыраны пераважна ў трапічных морах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
сапсе́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Разм. Зрабіцца старым, нікчэмным з выгляду. Палкана старасць даканала. Сагнуўся ён, падціснуў хвост, сапсеў, Аглух, як палка, палысеў. Корбан. // Выжыць з розуму. — Мо ты, стары, сапсеў, што пачынаеш патакаць? — абурана кажа.. [бабка Вера]. Лупсякоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Dum vitant stulti vitia, in contraria currunt
Дурні, пазбягаючы адных памылак, упадаюць у іншыя.
Дураки, избегая одних ошибок, впадают в другие.
бел. Галаву выцягнуў ‒ хвост угруз. Ад берага адплыў, а да другога не прыстаў. Полы дзярэ, а плечы латае.
рус. Нос вытащил ‒ хвост увяз, хвост вытащил ‒ нос увяз.
фр. Souvent la peur d’un mal nous conduit dans un pire (Часто боязнь одной беды нас приводит к худшей [беде]).
англ. Out of the frying-pan into the fire (Из сковороды в огонь).
нем. Mancher flieht einen Bach und fällt in den Phein (Иногда человек убежит от ручья, а упадёт в Рейн).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)