фармазме́на, ‑ы, ж.

Спец. Змена формы чаго‑н. Фармазмена металу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

медальён, -а, мн. -ы, -аў, м.

Ювелірны выраб авальнай ці круглай формы ў выглядзе футлярчыка, унутр якога можна ўстаўляць фотаздымак або які-н. талісман.

|| прым. медальённы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фле́ксія, -і, мн. -і, -сій, ж.

У граматыцы: тое, што і канчатак.

|| прым. флекты́ўны, -ая, -ае.

Флектыўны націск.

○

Флектыўныя мовы — мовы, якія ўтвараюць формы словазмянення пры дапамозе флексій.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

manners

мане́ры, зьне́шнія фо́рмы паво́дзінаў, спо́саб трыма́цца

good (bad) manners — до́брыя (дрэ́нныя) мане́ры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

unification

[,ju:nɪfɪˈkeɪʃən]

n.

1) аб’ядна́ньне n.

2) зьвядзе́ньне да адзі́нае фо́рмы, сыстэ́мы; уніфіка́цыя f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

спражэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. спрагаць ​2.

2. Змяненне дзеясловаў па асобах, ліках і часах. Формы спражэння.

3. Група дзеясловаў, якія маюць аднолькавыя формы змянення. Першае спражэнне. Другое спражэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прамо́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да прамовы ​2. Прамоўныя формы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амёба, ‑ы, ж.

Найпрасцейшая аднаклетачная жывёліна, якая не мае пастаяннай формы.

[Ад грэч. amoibē — змяненне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

архаісты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які пераймае старадаўнія формы (пра творы літаратуры, мастацтва).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гетэро́зісны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да гетэрозісу. Гетэрозісныя формы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)