practitioner [prækˈtɪʃənə] n. практыку́ючы ўра́ч або́ юры́ст;

a general practitioner ура́ч агу́льнай пра́ктыкі, тэрапе́ўт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

алапа́т, ‑а, М ‑наце, м.

Урач, які ў процілегласць гамеапату прытрымліваецца звычайнай сістэмы лячэння. Назва дадзена гамеапатамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клініцы́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Урач, які працуе ў клініцы і, акрамя лячэння хворых, займаецца навукова-даследчай работай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ску́рнік ж. мед. (урач) Háutarzt m -es, -ärzte; Dermatológe m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Kássenarzt

m -es, -ärzte ура́ч бальні́чнай ка́сы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Arzt

m -es, Ärzte до́ктар, ле́кар, ура́ч

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

аслу́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Тое, што і абслухаць. [Шафёр:] — Мы раздзелі малога, урач агледзеў яго, аслухаў. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

consulting [kənˈsʌltɪŋ] adj.

1. які́ кансультуе;

a consulting physician ура́ч-кансульта́нт

2. : consulting hours гадзі́ны прыёму

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

БЕРГ Мікалай Канстанцінавіч

(1828—81),

урач; адзін з арганізатараў аховы здароўя на Беларусі. Скончыў мед. ф-т Маскоўскага ун-та (1853). З 1853 у марскім ведамстве, з 1860 урач у Пензе, інспектар урачэбнай управы ў Архангельску. У 1864—71 у Мінску. У 1863 заснаваў т-ва архангельскіх, у 1867 — мінскіх урачоў, прэзідэнтам якога быў да 1871; дзейнасць т-ва мела санітарна-гігіенічны кірунак.

Літ.:

Молчанов А.П. Забытое имя // Неман. 1967. № 9.

т. 3, с. 110

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

клініцы́ст

(ад клініка)

урач, які працуе ў клініцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)