неўрапатолаг, ‑а, М ‑у, м.

Урач па нервовых хваробах, спецыяліст па неўрапаталогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аслу́хаць, -аю, -аеш, -ае; зак., каго-што.

Тое, што і абслухаць. Урач уважліва аслухаў хворага.

|| незак. аслу́хваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

гіпнолаг, ‑а, м.

Спецыяліст па гіпнозу (у 2 знач.); урач, які лечыць гіпнозам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́жник мед., разг. скуранíк, -ка́ м.; ура́ч (ле́кар, до́ктар) па ску́рных хваро́бах.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ардына́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Урач, які лечыць у бальніцы, клініцы і пад. пад кіраўніцтвам загадчыка аддзялення.

|| прым. ардына́тарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

therapist [ˈθerəpɪst] n. ура́ч-тэрапе́ўт;

a beauty therapist касмето́лаг;

a speech therapist лагапе́д

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

радыёлаг, ‑а, м.

1. Вучоны, які займаецца вывучэннем радыеактыўнасці.

2. Урач, які карыстаецца метадамі радыетэрапіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўабарота, м.

Паварот напалавіну. — Люда, — паклікаў урач, зрабіўшы паўабарота на парозе, — цябе ў штаб выклікаюць. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

practitioner [prækˈtɪʃənə] n. практыку́ючы ўра́ч або́ юры́ст;

a general practitioner ура́ч агу́льнай пра́ктыкі, тэрапе́ўт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

алапат, ‑а, М ‑наце, м.

Урач, які ў процілегласць гамеапату прытрымліваецца звычайнай сістэмы лячэння. Назва дадзена гамеапатамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)