Gesámtertrag
m -(e)s, -träge агу́льная су́ма дахо́даў
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Валю́та (БРС). З рус. валюта (Крукоўскі, Уплыў, 82) да ням. Valuta або непасрэдна да італ. valuta ’кошт, сума, валюта’ (Фасмер, 1, 271; Шанскі, 1, В, 15; Рудніцкі, 1, 303).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Няўра́тны (неўратны) ’несумленны, бессаромны’ (ТС). Няясна, магчыма, да рата ’умоўная сума, плата; чарговая павіннасць’ (гл.); можа быць супастаўлена з розворатны ’бязладны’ (ТС), што, відаць, ад ц.-слав. розвратити ’разбэсціць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
кантрыбу́цыя, ‑і, ж.
Грашовая сума, якая паводле мірнага дагавору выплачваецца дзяржаве-пераможцы пераможанай дзяржавай. Мір без анексій і кантрыбуцый. // Грашовыя або натуральныя паборы, якія збіраюцца чужаземным войскам з насельніцтва захопленай ім тэрыторыі.
[Лац. contributio.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пазыко́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да пазыкі (у 1 знач.). Пазыковая аперацыя.
2. Які звязаны з выдачай пазыкі (у 2 знач.). Пазыковы банк.
3. Узяты або дадзены ў доўг. Пазыковая сума.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
chicken feed
1) корм для курэ́й
2) Sl. нязна́чная су́ма
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Minimálbetrag
m -(e)s, -beträge міні- ма́льная су́ма, мі́німум
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
амартызацы́йны эк Amortisatións-;
амартызацы́йная вы́плата Amortisatiónszahlung f;
амартызацы́йныя адлічэ́нні Amortisatiónsabführung f;
су́ма амартызацы́йных адлічэ́нняў Amortisatiónsbetrag m
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
зберажэ́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. зберагаць — зберагчы.
2. звычайна мн. (зберажэ́нні, ‑яў). Сабраная ў запас сума грошай. Мажэйка аддаў на дом усе свае зберажэнні, узяў яшчэ і крэдыт у банку. Шахавец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плаце́ж, ‑цяжу, м.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. плаціць.
2. Сума, якая павінна быць выплачана.
•••
Накладны плацеж — від грашовага разліку, пры якім грошы бяруцца поштай, чыгункай і пад. з атрымальніка для перадачы іх адпраўшчыку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)