сла́басць, -і, ж.
1. гл. слабы.
2. Недахоп фізічных сіл; недамаганне.
Ад слабасці цяжка стаяць на нагах.
3. Недастатковая цвёрдасць і паслядоўнасць у правядзенні чаго-н.
Тут ён праявіў с.
4. перан. Прывычка, схільнасць, ад якой няма жадання адмовіцца (разм.).
С. да азартных гульняў.
Оперны тэатр — мая с.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
танцава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; незак.
1. што і без дап. Выконваць танец; умець выконваць танцы.
Т. вальс.
І Халімон танцуе, калі яму шанцуе (прыказка).
2. перан. Не стаяць на месцы, пераступаць з нагі на нагу (пра коней).
|| зак. станцава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
нахуліга́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак.
Хуліганячы, набуяніць, насваволіць. [Маці:] — Напалохалі карову, дык яна цяпер стаяць не хоча. Паглядзі, хто там нахуліганіў. Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
anchor1 [ˈæŋkə] n. я́кар;
cast/drop anchor кі́нуць я́кар;
lie/ride at anchor стая́ць на я́кары;
weigh anchor зня́цца з я́кара
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
глуша́к, ‑а, м.
Абл. Глухі чалавек, глушэц (у 2 знач.). — Ат, глушак! — шапнуў Данік на Лявона, і вось яны стаяць моўчкі. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зыр, ‑у, м.
У выразе: на зыры — а) на адкрытым узвышаным месцы. Стаяць на зыры; б) на быстрыні, на хуткім цячэнні ракі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Schíldwache
f -, -n вартавы́
~ stéhen* — стая́ць на ва́рце
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ánkern
vi станаві́цца на цкар, стая́ць на цкары
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
кол 1, кала, м.
1. Палка, шост з завостраным канцом. Сымон уваткнуў сякеру ў калоду, на якой часаў калы. Чарнышэвіч. Сапёры размотвалі скруткі калючага дроту, забівалі ў зямлю калы. Хомчанка. // Усякая доўгая палка. Сабака пачаў агрызацца, і Сімон, схапіўшы кол, пачаў ганяць яго па двары. Самуйлёнак.
2. Разм. Самая нізкая школьная адзнака; адзінка. Атрымаць кол па дыктанту.
•••
Забіць асінавы кол гл. забіць.
Калом стаяць гл. стаяць.
Калом яму зямля гл. зямля.
Пасадзіць на кол гл. пасадзіць.
Стаяць калом у горле гл. стаяць.
У віру на калу гл. вір.
Хоць кол на галаве чашы каму гл. часаць 2.
(Яго) і калом не заб’еш гл. забіць.
Як сарока на калу гл. сарока.
кол 2, кала, м.
Даўнейшая мера ворнай зямлі.
•••
Ні кала ні двара ў каго — нічога няма.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
убаку́ нареч., прям., перен. в стороне́;
быць у. — быть в стороне́;
стая́ць у. — стоя́ть в стороне́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)