перажы́ць, ‑жыву, ‑жывеш, ‑жыве; ‑жывём, ‑жывяце;
1.
2.
3.
4.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Verbum
анлайнавы слоўнікverságen
1.
1) адмаўля́ць (у чым-н.)
2) пазбаўля́ць, не дава́ць (чаго-н.)
3) абяца́ць (танец, руку і г.д.)
2.
1) адмаўля́ць, адмаўля́цца служы́ць (пра сілы і г.д.)
2) быць няздо́льным, не спраўля́цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
няма́,
1. Не быць у наяўнасці, адсутнічаць, бракаваць.
2. У знач. няпоўнага сказа пры адмоўных адказах на пытанні.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
leicht
1.
1) лёгкі
2) невялі́кі, нязна́чны
2.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Rand
1) край, рант, абрэ́з;
am ~e des Grábes stéhen* стая́ць адно́й наго́й у магі́ле;
ein Glas bis an den ~ [bis zum ~e] füllen напо́ўніць шкля́нку [бака́л, ке́ліх] да краёў
2) аблямо́ўка, шляк, абадо́к;
er hátte dúnkle Ränder um die Áugen у яго́ былі́ сі́нія кругі́ пад вача́мі
3) палі́ (кнігі, сшытка);
am ~e notíeren зрабіць паме́тку [адзна́ку] на паля́х
4) узле́сак
◊ am ~e sein разм. дайсці́ [дабі́ць] да ру́чкі;
etw. zu ~e bríngen* зако́нчыць, завяршы́ць што-н.; адва́жыцца, асме́ліцца на што-н.;
áußer ~ und Band sein не па́мятаць сябе́ (ад злосці і г.д.) лютава́ць;
an den ~ der Verzwéiflung bríngen* даве́сці да по́ўнага адча́ю;
zu ~e kómmen*
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
з (перад некаторымі спалучэннямі зычных — са),
I. з
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10. Абазначае выдзяленне часткі якога
11.
12. Абазначае ўласцівасць чаго
13. Абазначае змяненне, ператварэнне чаго
14. На аснове чаго
15. З прычыны, у выніку чаго
16. Пры дапамозе чаго
II. з
III. з
1. Указвае на сумеснасць, удзел у адным і тым жа дзеянні або стане дзвюх ці больш асоб, прадметаў, а таксама на суправаджэнне адной асобы ці прадмета іншымі пры ажыццяўленні якога
2. Указвае на злучэнне, змацаванне аднаго і другога, а таксама на сумежнасць, блізкасць.
3. Указвае на наяўнасць чаго
4.
5.
6. Указвае на асобу ці прадмет, на якія распаўсюджваецца дзеянне, стан.
7.
8.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
dać
1. даць;
2. аддаць;
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
зве́сці, звяду, звядзеш, звядзе; звядзём, зведзяце;
1. Дапамагчы каму‑н. або прымусіць каго‑н. сысці ўніз.
2. Перавесці, адвесці на другое месца.
3. Дапамагчы каму‑н. сустрэцца, убачыцца, пазнаёміцца з кім‑н.
4. Наблізіць адно да другога; ссунуць.
5. Зрабіць нерухомым, анямелым; сцягнуць, сагнуць.
6. Сабраць у адно месца.
7. Саставіць адзінае цэлае з асобных частак, адзінак і пад.
8. Нацкаваць адзін на другога, прымусіць пабіцца, пакусацца (пра жывёл, птушак).
9. Прывесці да якога‑н. агульнага выніку; абагуліць.
10. Знішчыць, перавесці.
11. Збіць з правільнага жыццёвага шляху; схіліць да дрэнных учынкаў.
12. Абмежаваць, скараціць; давесці да чаго‑н. нязначнага, малога і пад.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пацягну́ць, ‑цягну, ‑цягнеш, ‑цягне;
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9. Накіравацца ў якім‑н. напрамку.
10. Паказаць пры ўзважванні пэўную вагу; заважыць.
11.
12.
13.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падня́ць, падніму, паднімеш, падніме і падыму, падымеш, падыме;
1. Узяць, падабраць што‑н. з зямлі, падлогі і пад.
2. Змагчы ўтрымаць каго‑, што‑н. цяжкае, аддзяліўшы ад зямлі, падлогі і пад.
3. Перамясціць знізу ўверх.
4. Перавесці ў вертыкальнае становішча, адкрываючы або закрываючы што‑н.
5. Прымусіць устаць, зрушыць з месца.
6. Пачаць якое‑н. дзеянне (у спалучэнні з назоўнікамі, якія выражаюць дзеянне або вынік дзеяння).
7. Зрабіць вышэйшым.
8. Павялічыць, павысіць.
9. Наладзіць, палепшыць што‑н. запушчанае, заняпалае.
10. Узараць (папар, цаліну і пад.).
11.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)