Hndwörterbuch

n -(e)s, -bücher падру́чны [насто́льны] сло́ўнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Bedutungswörterbuch

n -(e)s, -bücher тлумача́льны сло́ўнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

анамастыко́н, ‑а, м.

Спец.

1. Слоўнік або спіс уласных імён рознага тыпу, складзены паасобку для кожнай катэгорыі імён.

2. Сукупнасць уласных імён пэўнага этнасу для таго ці іншага перыяду.

[Грэч. onomastikón.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

thesaurus [θɪˈsɔ:rəs] n. (pl. thesauruses or thesauri) ідэаграфі́чны сло́ўнік; тэза́ўрус;

the thesaurus of slang тэза́ўрус слэ́нгу

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ortograficzny

арфаграфічны;

błąd ortograficzny — арфаграфічная памылка;

słownik ortograficzny — арфаграфічны слоўнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

двухмо́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які карыстаецца дзвюма мовамі. Міністр Тугут хоча абаперціся ў Заходняй Беларусі на кулака, дае пазыкі, адкрывае двухмоўныя школы, прыдобрываецца. Пестрак.

2. Складзены на дзвюх мовах. Двухмоўны слоўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

этымалагі́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да этымалогіі (у 1, 2 знач.). Этымалагічны слоўнік. Этымалагічны аналіз. Этымалагічнае даследаванне.

2. Уст. Які мае адносіны да этымалогіі (у 3 знач.). Этымалагічны разбор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АРАШО́НКАВА Ганна Уладзіміраўна

(н. 21.11.1928, б. маёнтак Альба, Нясвіжскі р-н Мінскай вобл.),

бел. мовазнавец. Канд. філал. н. (1959). Скончыла БДУ (1953). З 1956 у Ін-це мовазнаўства АН Беларусі. Даследуе сучасную бел. мову і культуру мовы, лексікаграфію, дыялекталогію. Сааўтар прац «Дыялекталагічны атлас беларускай мовы» (1963) і «Лінгвістычная геаграфія і групоўка беларускіх гаворак» (кн. 1—2, 1968—69; Дзярж. прэмія СССР 1971), «Агульнаславянскі лінгвістычны атлас» (вып. 1, 1988); «Беларуская граматыка» (ч. 1, 1985); «Слоўнік беларускай мовы» (1987), «Слоўнік цяжкасцей беларускай мовы» (1987) і «Кароткі слоўнік беларускай мовы» (1994, абодва з В.П.Лемцюговай); «Руска-беларускі слоўнік сельскагаспадарчай тэрміналогіі» (1994) і інш.

т. 1, с. 456

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

энциклопеди́ческий в разн. знач. энцыклапеды́чны;

энциклопеди́ческий слова́рь энцыклапеды́чны сло́ўнік;

энциклопеди́ческий ум энцыклапеды́чны ро́зум;

энциклопеди́ческие зна́ния энцыклапеды́чныя ве́ды;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Konversatinslexikon

[-vεr-]

n -s, -ka i -ken энцыклапеды́чны сло́ўнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)