пласт м.

1. пласт, род. пласта́ м.; (слой) слой, род. сло́я м.; (земли при пахоте) скі́ба, -бы ж.;

2. перен. пласт, род. пласта́ м., слой, род. сло́я м.;

лекси́ческий пласт лексі́чны пласт;

лежа́ть пласто́м (как пласт) ляжа́ць пласто́м (як пласт).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накіпны́, ‑ая, ‑ое.

Спец. Які складаецца з накіпу (у 1 знач.). Накіпны слой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прызе́мны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які непасрэдна прылягае да зямной паверхні. Прыземны слой паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гу́мусавы, ‑ая, ‑ае.

Які змяшчае ў сабе гумус; з гумусам. Гумусавы слой глебы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эндапла́зма, ‑ы, ж.

Унутраны, прылеглы да ядра слой цытаплазмы жывёльных і раслінных клетак.

[Ад грэч. éndon — унутры і plásma — вылепленае, аформленае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Óberschicht

f -, -en ве́рхні слой, ве́рхняя прасло́йка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Zwíschenschicht

f -, -en прасло́йка, пракла́дка; праме́жкавы слой

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Éisschicht

f -, -en ледзяны́ слой, ледзяно́е по́крыва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

spodni

ніжні; сподні;

~a warstwa — ніжні слой

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

надхрасто́чніца, ‑ы, ж.

Спец. Знадворны слой злучальнай тканкі храстка ў пазваночных жывёл і чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)