прызе́мны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які непасрэдна прылягае да зямной паверхні. Прыземны слой паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эндапла́зма, ‑ы, ж.

Унутраны, прылеглы да ядра слой цытаплазмы жывёльных і раслінных клетак.

[Ад грэч. éndon — унутры і plásma — вылепленае, аформленае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Zwíschenschicht

f -, -en прасло́йка, пракла́дка; праме́жкавы слой

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Éisschicht

f -, -en ледзяны́ слой, ледзяно́е по́крыва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Óberschicht

f -, -en ве́рхні слой, ве́рхняя прасло́йка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

spodni

ніжні; сподні;

~a warstwa — ніжні слой

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

надхрасто́чніца, ‑ы, ж.

Спец. Знадворны слой злучальнай тканкі храстка ў пазваночных жывёл і чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патанчы́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Зрабіць тонкім, танчэйшым. Патанчыць нітку. Патанчыць слой металу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трапасфе́ра, ‑ы, ж.

Ніжні асноўны слой зямной атмасферы, размешчаны да вышыні 8–18 км.

[Ад грэч. tropos — паварот і слова сфера.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фі́рнавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фірну; пакрыты фірнам. Фірнавыя снягі. Фірнавы слой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)