О́птам ’вялікай колькасцю’ (ТСБМ). Параўн. «оптам і ў розніцу». Запазычана з рус.оптом, якое з *обьт. Форма оптам адлюстроўвае творцы склон (Фасмер, 3, 147; КЭСРЯ, 311), *обьт — дало рус.-ц.-слав.общий.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Склане́нне ‘змяненне па склонах’ (ТСБМ, Байк. і Некр.). Як і рус.склоне́ние ‘тс’, з польск.skłonienie, што калькуе лац.inelinatio, deklinatio ‘тс’ (Кохман, Stosunki, 126), параўн. сучаснае польск.deklinacja ‘тс’. Гл. склон.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
subjective
[səbˈdʒektɪv]
adj.
1) суб’екты́ўны
2) асабі́сты, прыва́тны (ду́мка, пагля́д)
3) дзе́йнікавы
subjective case — назо́ўны склон
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
аглюціна́цыя, ‑і, ж.
Спец.
1. Склейванне ў камячкі бактэрый, чырвоных крывяных цельцаў і інш. мікраарганізмаў пры ўздзеянні на іх імуннай сывараткі.
2. З’ява, уласцівая граматычнаму ладу мангольскіх, цюркскіх, фіна-угорскіх і інш. моў, паводле якой граматычныя адносіны (склон, лік і г. д.) вызначаюцца з дапамогай далучэння адназначных стандартных афіксаў да нязменных асноў або каранёў.
[Лац. agglutinatio — склейванне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вярхо́м ’конна’ (БРС), вярьхом ’тс’ (Бяльк.), укр.верхом, рус.верхом, польск.wierzchem ’тс’. Узнікла як адгалінаваны амонім з дзеепрыслоўя верхам (< vьrx‑ъmь) ’зверху, наверсе’, якое ўяўляе сабой творны склон адзіночнага ліку ад верх (Шанскі, 1, В, 70).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
them
[ðem]
pron.
уско́сны склон ад they
of them — іх
to them — ім
with them — зь і́мі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
oblique
[ob'li:k]
a
1) ко́сы, нахі́лены
2)
~er Kásus — грам. уско́сны склон
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
instrumental[ˌɪnstrəˈmentl]adj.
1.(in) кары́сны; ва́жны;
He was instrumental in obtaining the order. Ён садзейнічаў атрыманню заказу.
2.mus. інструмента́льны;
instrumental music інструмента́льная му́зыка
3.ling. тво́рны (склон)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Дарэ́мнасць ’дарэмнасць’ (БРС, Нас.), дарэ́мны, дарэ́мна (Нас.). Укр.даре́мний, даре́мно, даре́мність ’тс’. Запазычанне з польск.daremny, daremność, daremnie. Аб запазычанні сведчыць гук «e» (зыходным тут з’яўляецца тв. склонпольск. назоўніка darem, ад dar). Гл. Кюнэ, Poln., 50; Бернекер, 1, 179.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тво́рны ў выразе: творны склон ’Instrumentalis’ (ТСБМ, Гарэц., Байк. і Некр.). Калька рус.твори́тельный (падеж) ’тс’: вынік “суфіксальнай дывергенцыі” з заменай суф. ‑тель суф. ‑ны, гл. Бідэр у Прыгодзічы, Герман Бідэр як даследчык беларускай мовы. Мінск, 2007, 45; фактычна — частковага калькавання.