рэфлекто́метр, ‑а, м.

Прыбор для вызначэння каэфіцыента адлюстравання святла.

[Ад лац. reflectere — адлюстроўваць і грэч. metreō — мераю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

святлокапірава́нне, ‑я, н.

Спец. Здыманне копій пры дапамозе святла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

святлосігна́л, ‑у, м.

Сігнал, які падаецца пры дапамозе святла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

святлочуллі́вы, ‑ая, ‑ае.

Успрымальны, адчувальны да святла. Святлочуллівы нерв.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спо́лах, -у, мн. -і, -аў, м.

1. Тое, што і спалох.

На твары ў дзіцяці с.

2. звычайна мн. Паўночнае ззянне, яго водбліск.

3. звычайна мн. Успышкі маланкі, агню, святла; зарніца; водбліскі зары.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палярыско́п, ‑а, м.

Спец. Прылада для выяўлення частковай палярызацыі святла.

[Ад лац. polaris — палярны і грэч. skopéō — гляджу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыспе́рсія, ‑і, ж.

Раскладанне, раздзяленне, рассейванне. Дысперсія святла. Дысперсія гука.

[Лац. dispersio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

святлонепраніка́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які не прапускае святла. Святлонепранікальны матэрыял.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

струме́нь, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Вузкі паток вадкасці, святла, газу і інш.

С. вады.

Паветраны с.

2. перан., чаго або які. Напрамак, рыса дзейнасці ў чым-н.

Гумарыстычны с. у творчасці паэта.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Líchtstrahl

m -(e)s, -en праме́нь святла́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)