прапе́ць, -пяю́, -пяе́ш, -пяе́; -пяём, -пеяце́, -пяю́ць; -пе́ў, -пе́ла; -пе́й; зак.
1. гл. пець.
2. што. Страціць ад спявання (голас; разм.).
П. свой голас.
3. што і без дап. Правесці які-н. час, займаючыся спяваннем.
П. увесь вечар.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
густ, -у, М -сце, мн. -ы, -аў, м.
1. Адчуванне, разуменне прыгожага.
Апранацца з густам.
2. Схільнасць да чаго-н.
У розных людзей розныя густы.
Гэта мне па гусце (падабаецца).
3. Стыль, манера.
Зрабіць падарунак на свой г.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
úmmelden
(sich) змяні́ць свой а́драс, перарэгістрава́цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
pflíchtbewusst
a які́ ўсведамэ́це свой абавя́зак
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
our
[aʊər]
pron.
наш, на́шая, на́шае; свой, свая́, сваё
our hats — на́шыя капелюшы́
our house — наш дом
We displayed our flag — Мы вы́весілі свой сьцяг
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
split ticket [ˌsplɪtˈtɪkɪt] n. бюлетэ́нь, у які́м вы́баршчык падае́ свой го́лас за прадстаўніко́ў ро́зных па́ртый (ЗША)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
tempted [ˈtemptɪd] adj. схі́льны;
I’m very tempted to sell my house. Я схільны прадаць свой дом.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
прыблі́зіць сов., в разн. знач. прибли́зить;
п. кні́гу да вачэ́й — прибли́зить кни́гу к глаза́м;
п. свой прые́зд — прибли́зить свой прие́зд;
п. тава́рышаў да сябе́ — прибли́зить това́рищей к себе́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перасаджа́ць сов. (посадить всё, всех) пересажа́ть;
за свой век ён мно́га дрэў ~джа́ў — за свой век он мно́го дере́вьев пересажа́л;
акупа́нты няма́ла людзе́й ~джа́лі — оккупа́нты нема́ло люде́й пересажа́ли
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
роданача́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Продак, ад якога вядзе свой пачатак род¹ (у 2 знач.).
2. перан. Тое, што і заснавальнік.
В.
Дунін-Марцінкевіч і Ф.
Багушэвіч — роданачальнікі беларускага крытычнага рэалізму.
|| ж. роданача́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)