Вальтыжы́раваць ’выконваць гімнастычныя практыкаванні ў час язды верхам на кані’ (КТС). З рус. вольтижировать (Крукоўскі, Уплыў, 80) да ням. voltigieren ’тс’ < франц. voltigeur ’салдат лёгкай пяхоты’ (Шанскі, 1, В, 156).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

партызан, народны мсцівец, лясны салдат

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

Бачэўскі (удзельнік Баранавіцкага выступл. рабочых і салдат 1905) 2/135

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

геро́йства, ‑а, н.

Праяўленне мужнасці, смеласці; геройскія паводзіны. — Калі кідаецца на танк з гранатаю радавы салдат — гэта геройства. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сала́ґа ’хто фанабэрыста’ (ваўк., Сл. ПЗБ). Вуснае запазычанне рус. размоўн. шутл. і зняважл. сала́га ’малады матрос; малады нявопытны салдат’, наогул ’малады нявопытны чалавек’, якое з марскога слэнга і ўзыходзіць, відаць, да папярэдняга.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Tommy

['tɔmi]

m -s, -s разм.

1) англі́йскі салда́т (пехаці́нец)

2) англіча́нін

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Verspréngte

sub m -n, -n салда́т, які́ адста́ў [адбі́ўся] ад сваёй ча́сці

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

наёмнік, ‑а, м.

1. Салдат або афіцэр, які служыць у наёмнай арміі. Армія з наёмнікаў.

2. Тое, што і найміт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анічо́га, прысл.

Разм. Зусім нічога. [Вера:] — Дык я анічога не думаю. Зарэцкі. Салдат анічога не мог сказаць у тую хвіліну. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абу́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад абучыць.

2. у знач. прым. Які атрымаў пэўныя веды, навыкі. Абучаны салдат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)