бу́дка

1. Вартоўня, старожка; двор у лесе, каля вялікай дарогі (Слаўг.).

2. Буда, салаш як часовае збудаванне для жылля (Слаўг.).

3. Будан для сабакі (Грыг. 1850, Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

адчапі́ць, ‑чаплю, ‑чэпіш, ‑чэпіць; зак., што.

1. Расчэпліваючы, аддзяліць што‑н. прычэпленае. Шаманскі спрытна адчапіў плугі, і трактар лёгка пабег наперад. Дуброўскі. Зняў [Алесь] ватоўку, скруціў яе і перавязаў аборкай, якую адчапіў ад ашыйніка сабакі. Ваданосаў.

2. Зняць што‑н. начэпленае. Адчапіць значок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ты́гравы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да тыгра (у 1 знач.). Тыгравая шкура. □ Я спяваў аб роднай пушчы, Аб ялінах-прыгажунях, А згадаў ён пальмаў засень, Сцежкі тыгравыя ў джунглях. Гілевіч.

2. Такі, як у тыгра, уласцівы тыгру. Тыгравая афарбоўка шэрсці сабакі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pad

[pæd]

n.

1) мя́ккая набі́ўка, падкла́дка f.; паду́шка f.

shoulder pad — напле́чнік -а m.

2) мя́ккае сядло́

3)

а) паду́шачка f. (на ступня́х у саба́кі, лісі́цы)

б) ла́па (саба́кі, лісі́цы)

4) ліст бе́лага гарла́чыка

5) блёк папе́ры (для піса́ньня, малява́ньня)

6) паду́шачка для пяча́ткі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

imitate

[ˈɪmɪteɪt]

v.t.

1) перайма́ць у каго́, браць пры́клад з каго́

2) падрабля́ць, імітава́ць (брэх саба́кі)

3) рабі́ць іміта́цыі (ма́рмуру, ску́ры)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

АДЭНАМАТО́З ЛЁГКІХ

(ад адэнома + ... оз),

хранічная вірусная хвароба жывёл. Характарызуецца развіццём шматлікіх залозападобных разрастанняў у лёгачнай парэнхіме. Пашырана амаль ва ўсіх краінах свету, адзначаецца і на Беларусі. Хварэюць авечкі, козы, менш каровы, коні, сабакі, мышы, некаторыя рыбы. Узбуджальнік — рэтравірус тыпу С. Заражэнне паветрана-кропельным шляхам. Інкубацыйны перыяд ад некалькіх месяцаў да некалькіх гадоў. Лятальнасць ад 50 да 80%.

т. 1, с. 146

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

касаво́кі, ‑ая, ‑ае.

З касымі вачамі; які мае касавокасць. Адзін [чалавек] чарнявы, плячысты, з пышнымі чорнымі вусамі, крыху касавокі: адно вока пазірала, як кажуць, на Маскву, другое на Варшаву. Колас. // у знач. наз. касаво́кі, ‑ага, м. Пра зайца. Спіць касавокі і сніць, Быццам сабакі гоняць. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Во́ва ’нешта страшнае, чым палохаюць дзяцей’; ’вош’ (Клім.); ’воўк’ (дзіц.) (Клім., Шат.). Рус. во́ва ’нешта страшнае; мянушка ўсялякага сабакі’, укр. во́ва ’нешта страшнае, чым палохаюць дзяцей’, славац. vova ’тс’ (Дзендзялеўская, SR, 1974, 1, 39). Слова з дзіцячага маўлення.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Ню́шка ’мыса’: у каровы баліць нюшка (талач., Шатал.). Ад нюхаць, нюшкаць (гл.), параўн. рус. нюх ’нос’, польск. дыял. nich, niucha ’пыса розных жывёл, за выключэннем каровы’, а таксама czuj, czyjo ’пыса сабакі ці ката’ (да czuć ’чуць, адчуваць’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

master​1 [ˈmɑ:stə] n.

1. гаспада́р

2. ма́йстар (асабліва ў жывапісе, музыцы)

3. магі́стр (вучоная ступень);

I’ve a master’s (degree) in economics. У мяне ступень магістра эканомікі.

4. BrE наста́ўнік

5. улада́льнік саба́кі

6. капіта́н (судна)

7. арыгіна́л, арыгіна́льны экзэмпля́р

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)