Вужэ́лак ’маленькі сабака’ (Гарэц., Др.-Падб.); ’маленькі, вельмі рухавы, пралаза’ (З нар. сл.). Запазычанне з польск. wyżelek — памянш. ад wyżeł ’паляўнічы сабака’. Параўн. вужлянак. Гл. выжал.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Дог ’дог’ (сабака) (БРС). Рус. дог, укр. дог. Запазычанне з англ. мовы (англ. dog ’сабака’) на пачатку XIX ст. Гл. Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 150.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

kłapouch

м. аблавухі чалавек (сабака)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

psiakość !

(= сабачая костка) лаянк. сабака!

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

psiakrew !

(=сабачая кроў) лаянк. сабака!

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

brytan

м. ланцужны (прывязны) сабака

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пада́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. Кусок ежы, кінуты жывёле (звычайна сабаку).

Сабака цярпліва чакае падачкі.

2. перан. Тое, што даюць каму-н. як ахвяраванне, міласціну (пагард.).

Жыць за кошт падачак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ла́йка​I м (сабака) Éskimohund m -(e)s, -e, Polárhund m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

та́кса​II ж (сабака) Dáchshund m -es, -e; Dáckel m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

borzoi

[ˈbɔrzɔɪ]

n.

хорт харта́ m. (паляўні́чы саба́ка)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)