Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Во́бад, мн. л. абады (БРС, КТС, Яруш., Грыг., Бяльк.; КЭС, лаг.; Шат., Касп.). Рус.о́бод ’вобад’, обо́да ’кругавы шырокі рэмень конскай шляі па баках каня’, укр.о́бід ’вобад’, ст.-рус., ц.-слав.ободъ, серб.-харв.о̏бо̑д ’край’, славен.обо̑д ’вобад сіта’, польск.obód ’вобад’. Прасл.*obvodъ. З об‑ і вяду (Фасмер, 3, 104).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ра́мец ’неахайны, брудны чалавек’ (свісл., Сл. рэг. лекс.). Відаць, звязана з раму́лле (гл.), укр.рамʼя́ ’лахманы, рыззё’, рус.ремьё ’тс’, якія Бадуэн дэ Куртэнэ (Даль₃, 1677) збліжаў з реме́нь, гл. раме́нь/рэ́мень (Фасмер, 3, 469). Куркіна (Этимология–1997–1999, 85) рэканструюе значэнне ’вузкая палоска’, што да зыходнага ’рваць, драць’. Тады асноўнае значэнне — ’абарванец’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Gürtel
m -s, -
1) по́яс, папру́га, дзя́га, рэ́мень
bis zum ~ im Wásser — па по́яс у вадзе́
2) геагр. по́яс, зо́на
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
па́сакм
1.разм (рэмень) Ríemen m -s, -, Gürtel m -s, -;
2. (вузкікавалакчаго-н) ein lánges schmáles Stück, Stréifen m -s, -;
3. (часткаконскайзбруі) Übersattler m -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ка́ша, -ы, мн. -ы, каш, ж.
1. Густая страва са звараных круп.
Манная к.
Аўсяная к.
2.перан. Разрэджаная маса чаго-н., падобная з выгляду на гэту страву.
Кашы не зварышз кім — не дагаворышся з кім-н., не зробіш справу.
Мала кашы еў — малады, нявопытны, недастаткова дужы.
|| памянш.ка́шка, -і, ДМ -шцы, ж. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
трыбуха́ты, ‑ая, ‑ае.
Разм. З вялікім трыбухом, жыватом. Як па стандарту — здаравенны і трыбухаты, ледзь той рэмень трымаецца спражкай на пупе, у фанабэрыста-суровым шлеме «пікельгаўб», гер шуцман, якога ўсё жывое ведала тут па прозвішчу і імені, узвышаўся на плошчы няўмольным і непрыступным увасабленнем правапарадку.Брыль.Конь у Пошты стары, маленькі, трыбухаты.Крапіва./узнач.наз.трыбуха́ты, ‑ага, м.— Но-о, трыбухаты, — махаў пугаю Гальяш.Гурскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
strap
[stræp]1.
n.
1) рэ́мень -ня m.
2) мату́з -а́m.
3) паго́ны pl.
4) раме́нная ру́чка (у аўто́бусе, трамва́і)
2.
v.t. (-pp-)
1) зьвя́зваць рэ́мнем або́ матузо́м
2) біць дзя́гай
3) перавя́зваць (ра́ну)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
pas
Iм.
1. пояс; рэмень;
pas ratunkowy — ратавальны пояс;
pas bezpieczeństwa — рэмень бяспекі;
2.рэмень; прывод; пас;
pas transmisyjny — прывадны пас;
3.геагр. зона, паласа; пояс;
pas nadbrzeżny — прыбярэжная паласа;
pas umiarkowany — сярэдняя зона;
4. талія; пояс;
rozebrać się do ~a — распрануцца да пояса;
cienka w ~ie — тонкая ў таліі;
5. паласа; палоса; палоска, пас;
suknia w ~y — сукенка у палоску;
włożyć ręce za pas — сядзець склаўшы рукі;
zima za ~em — зіма каля варотаў;
drzeć ~y — дзерці шкуру;
zaciskać ~a — зацягваць рэмень
IIм.карц.
пас
IIIн.
[pa] па;
baletowe pas — балетнае па
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
павадо́к, ‑дка, м.
1.Памянш.да повад; кароткі повад. Весці каня на павадку.
2.Рэмень або ланцужок, на якім водзяць сабак. Чырвонаармеец узяў сабаку на павадок і паказаў след .. чалавека.Колас.Пані Курпёва трымала на павадку маленькага сабачку і часта перабівала маю работу недарэчнымі пытаннямі, парадамі.Карпюк.
3. Кароткая жылка з кручком, якая прывязваецца да канца рабочай часткі лескі або снасці. Доўгі павадок. Кароткі павадок.
•••
Ісці на павадкугл. ісці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)