kanciasty

1. вуглаваты;

2. разм. нехлямяжы, нязграбны; рэзкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

рэ́жучы (востры, рэзкі) scharf, schéidend;

рэ́жучы інструме́нт тэх Schéidwerkzeug n -(e)s, -e;

рэ́жучы боль schnéidender [stéchender] Schmerz

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

зашчо́ўкнуцца, ‑нецца; зак.

Замкнуцца, зачыніцца, утварыўшы пры гэтым рэзкі, кароткі гук. [Дзверы] лёгка падаліся ўперад і тут жа пайшлі назад, моцна зашчоўкнуліся. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рэзне́нця, разне́ньця ’рэзкі боль’ (воран., Сл. ПЗБ). З польск. rznięcie ’тс’ (Сл. ПЗБ 4, 331).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

vinegary [ˈvɪnɪgəri] adj.

1. во́цатны; кі́слы; це́рпкі; во́стры

2. рэ́зкі, з’е́длівы; з ке́пскім хара́ктарам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zing [zɪŋ] n.

1. бра́згат, рэ́зкі звон або́ гуд

2. infml інтарэ́с, ціка́васць; узбу́джанасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

віхну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак.

Разм. Зрабіць раптоўны рэзкі рух убок. Кіўнула [Тося] галавой, — аж віхнулася бялявая каса, скручаная ў вянок. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каранярэ́зка, ‑і, ДМ ‑зцы; Р мн. ‑зак; ж.

Машына для рэзкі караняплодаў пры апрацоўцы іх на корм жывёле або для іншых мэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

серавадаро́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Злучэнне серы з вадародам — газ, які ўтвараецца пры гніенні бялковых рэчываў і мае рэзкі непрыемны пах тухлых яец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скразня́к, ‑у, м.

Моцная цяга паветра праз скразныя адтуліны, праёмы і пад. Рэзкі вецер з захаду гуляў скразнякамі ў прагалах паміж будынкамі. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)