актывіза́тар, ‑а, м.

Усё тое, што актывізуе, робіць больш дзейным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблягча́льны, ‑ая, ‑ае.

Які аблягчае, робіць, прыносіць аблягчэнне. Аблягчальны сродак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заклёпшчык, ‑а, м.

Рабочы, які робіць заклёпку (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́верзнік, ‑а, м.

Разм. Той, хто робіць, чыніць каверзы; інтрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мадэ́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які робіць мадэлі (у 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надгля́дчык, ‑а, м.

Той, хто робіць надгляд. Надглядчык на таможні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нака́тчык, ‑а, м.

Рабочы, які робіць накатку (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інтрыга́н

(фр. intrigant)

той, хто робіць інтрыгі, нагаворшчык.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

цудатво́рац, ‑рца, м.

1. Той, хто творыць, робіць цуды (у 1 знач.). А ў кутку абразы цудатворцаў, Даўн[о] ад дыму сляпых. Танк.

2. Той, хто творыць, робіць што‑н. дзівоснае, надзвычайнае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сваво́льны, -ая, -ае.

1. Гарэзлівы, гуллівы.

Свавольнае дзіця.

С. ветрык (перан.).

2. Схільны да свавольства; упарты, неслух.

Нічога не слухае гэты с. сын, усё па-свойму робіць.

|| наз. сваво́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)