аэрамеха́ніка, -і, ДМ -ніцы, ж.

Раздзел механікі, які вывучае газападобныя асяроддзі і іх уздзеянні на апушчаныя ў іх целы.

|| прым. аэрамехані́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

тэрмадына́міка, -і, ДМ -міцы, ж.

Раздзел фізікі, які вывучае законы цеплавога руху і яго ўплыў на фізічныя ўласцівасці цел.

|| прым. тэрмадынамі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

электраста́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж. (спец.).

Раздзел электрадынамікі, які вывучае ўласцівасці электрычнасці, узаемадзеянне электрычных зарадаў у адносна нерухомым стане.

|| прым. электрастаты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

герпетало́гія, ‑і, ж.

Раздзел заалогіі, які вывучае паўзуноў і земнаводных.

[Ад грэч. herpeton — паўзун і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

астрагеало́гія, ‑і, ж.

Раздзел геалогіі, які займаецца вывучэннем будовы планет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аэрано́мія, ‑і, ж.

Раздзел геафізікі, які вывучае газавую абалонку Зямлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лугазна́ўства, ‑а, н.

Раздзел геабатанікі, які вывучае лугі, лугавую расліннасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мікрапалеантало́гія, ‑і, ж.

Раздзел палеанталогіі, які вывучае мікраскапічныя выкапнёвыя рэшткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спектрафотаме́трыя, ‑і, ж.

Раздзел фотаметрыі, які вывучае спектральныя характарыстыкі цел.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эстэзіяло́гія, ‑і, м.

Раздзел анатоміі, які вывучае будову органаў пачуццяў.

[Ад грэч. aisthēsis — пачуццё, адчуванне і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)