універса́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Работнік, які валодае ўсімі прыватнымі спецыяльнасцямі ў сваёй прафесіі.

Слесар-у.

Канструктар-у.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шкляр, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Рабочы, які ўстаўляе аконнае шкло ў рамы.

2. Работнік шкляной прамысловасці (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

забеспячэ́нец, ‑нца, м.

Разм. Работнік органаў забеспячэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

друка́р, ‑а, м.

Работнік друкарскай справы; паліграфіст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калькуля́тар, ‑а, м.

Работнік, які займаецца калькуляцыяй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінематаграфі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Работнік кінематаграфіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

планіро́ўшчык, ‑а, м.

Работнік, які займаецца планіроўкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праві́зар, ‑а, м.

Аптэчны работнік вышэйшай кваліфікацыі.

[Ад лац. provisor.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рызі́ншчык, ‑а, м.

Разм. Работнік рызінавай вытворчасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уты́льшчык, ‑а, м.

Работнік па збору утылю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)