стэнаты́пія, ‑і, ж.

Пісьмо на спецыяльнай стэнаграфічнай пішучай машынцы, якая друкуе склады і цэлыя словы.

[Ад грэч. stenos — вузкі, цесны і typos — адбітак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Грымзо́лі ’крымзолі, каракулі’ (БРС), таксама крымзо́лі, грымзуль ’непрыгожае пісьмо’ (Сцяшк. МГ). Запазычанне з польск. мовы. Параўн. польск. gryzmolić ’пісаць каракулямі’, gryzmoły ’каракулі’ (польск. словы да gryźć; падрабязна Слаўскі, 1, 363–364).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ідэагра́фія

(ад гр. idea = паняцце + -графія)

пісьмо пры дапамозе ідэаграм, калі знак абазначае цэлае паняцце, напр. кітайскае іерагліфічнае пісьмо, матэматычныя лічбы і знакі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

congratulation [kənˌgrætʃuˈleɪʃn] n. (on) віншава́нне;

a letter of congratulation віншава́льны ліст/віншава́льнае пісьмо́;

Congratulations! Віншу́ю!; Віншу́ем!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гаранты́йны, ‑ая, ‑ае.

Які заключае ў сабе гарантыю, з’яўляецца гарантыяй. Гарантыйнае пісьмо. // Прадугледжаны гарантыяй. Гарантыйны тэрмін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыгра́ф, ‑а, м.

Спец. Двухзнакавая літара (дж, дз), якая ўжываецца для перадачы на пісьмо адпаведных гукаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дырэкты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае характар дырэктывы, заключае ў сабе кіруючыя ўказанні. Дырэктыўнае пісьмо. Дырэктыўны план.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іерагліфі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да іерогліфа, выражаны пры дапамозе іерогліфаў. Іерагліфічнае пісьмо. Іерагліфічны надпіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нявы́патрабаваны, ‑ая, ‑ае.

Не запатрабаваны адрасатам, які застаўся незабраным (пра груз, пісьмо і пад.). Нявыпатрабаваная тэлеграма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падаве́ц, ‑даўца, м.

Асоба, якая ўласнаручна падае, аддае які‑н. дакумент, пісьмо і пад. Падавец прашэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)