абарача́льнасць, -і, ж.

1. гл. абарачальны.

2. Перамяшчэнне транспартных сродкаў туды і назад за пэўны прамежак часу (спец.).

А. вагонаў.

3. Праходжанне тавараў, грошай праз абарот (у 4 знач.).

А. капіталу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

clear-cut

[,klɪrˈkʌt]

adj.

я́сны, пэ́ўны, выра́зны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прадрукава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак.

Затраціць пэўны час на друкаванне. Прадрукаваць дзве гадзіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

juncture [ˈdʒʌŋktʃə] n. (at) пэ́ўнае стано́вішча або́ пэ́ўны час/мо́мант;

at this juncture у гэ́ты мо́мант

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

unequivocal [ˌʌnɪˈkwɪvəkl] adj. fml недвухсэ́нсавы; пэ́ўны, я́сны, відаво́чны;

give an unequi vocal answer даць я́сны адка́з

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

праміжу́т Пэўны адрэзак адлегласці, поля; вузкая палоска паміж больш шырокімі (Ветк.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

дыэ́та, ‑ы, М дыэце, ж.

Пэўны рэжым харчавання. Малочная дыэта. Вытрымліваць дыэту. Галодная дыэта.

[Ад грэч. díaita — спосаб жыцця.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рытмава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; незак., што.

Спец. Надаваць пэўны рытм чаму‑н. Рытмаваць мелодыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адкукава́ць, -куку́ю, -куку́еш, -куку́е; -куку́й; зак.

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Скончыць, перастаць кукаваць.

Адкукавала зязюля.

2. перан. Адбыць пэўны час у цяжкіх умовах (разм.).

Дзесяць месяцаў адкукаваў у каталажцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

определённый

1. (установленный) вы́значаны; (о границе, пределе) акрэ́слены;

2. (сформулированный) азна́чаны, акрэ́слены;

3. (твёрдо установленный) пэ́ўны;

име́ть определённый за́работок мець пэ́ўны заро́бак;

4. (точный) дакла́дны, выра́зны;

он не дал определённого отве́та ён не даў пэ́ўнага (выра́знага) адка́зу;

5. (явный, очевидный) пэ́ўны, відаво́чны; (несомненный, безусловный) безумо́ўны, бясспрэ́чны;

э́то определённая уда́ча гэ́та безумо́ўная (відаво́чная) уда́ча.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)