Разгэ́мзываць, разгэ́мзаць, разгада́ць, разгамзі́ць ’камячыць, псаваць’ (Юрч. СНЛ). Ад га́мзаць ’паволі есці, жаваць’, гамзі́ць ’уплятаць, есці’, ’рабіць неакуратна’ (гл.)

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

unnerve [ˌʌnˈnɜ:v] v. нерваваць, псава́ць настро́й; засмуча́ць;

The fear completely unnerved him. Страх зусім пазбавіў яго прысутнасці духу.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

deface

[dɪˈfeɪs]

v.t.

1) псава́ць вы́гляд, бры́дзіць

2) рабі́ць неразбо́рлівым, нечытэ́льным

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

skażać

незак.

1. псаваць; скажаць; перакручваць;

2. тэх. дэнатураваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Пустаглу́м ’хто бескарысна марнуе грошы ці іншыя каштоўныя рэчы’ (Варл.). Да глуміць ’псаваць, марнаваць’, параўн. попусту, упустую (траціць грошы і пад.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сляпі́ць, сляплю́, сле́піш, сле́піць; сле́плены; незак., каго-што.

1. Пазбаўляць зроку, рабіць сляпым; пагаршаць зрок, псаваць вочы.

С. вочы чытаннем.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Асляпляць вочы яркім святлом, перашкаджаць бачыць, засыпаючы ці залепліваючы, засцілаючы вочы чым-н.

Белізна снегу слепіць вочы.

Мокры снег сляпіў вочы.

3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан. Пазбаўляць разважлівасці пад уздзеяннем якіх-н. пачуццяў.

Рэўнасць сляпіла хлопца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

verbíttern

vt атру́чваць, псава́ць

j-m das Lében ~ — атру́чваць каму́-н. жыццё

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ры́царскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да рыцара (у 1 знач.), належыць яму. Рыцарскія латы. Рыцарскі турнір.

2. перан. Самаадданы, велікадушны, высакародны. Рыцарскі ўчынак. □ Падпалкоўнік нахмурыў бровы. — Яўны псіхоз, — сказаў ён. — Рыцарскае самаахвяраванне: я інвалід і таму не хачу псаваць сваякам іхняга жыцця... Асіпенка.

•••

Рыцарскі раман гл. раман.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бры́дзіць

1. разм (псаваць выгляд) entstéllen vt, verúnstalten vt;

2. разм (пэцкаць) beschmíeren vt, beschmútzen vt; besúdeln vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

deform

[dɪˈfɔrm]

v.t.

1) дэфармава́ць, псава́ць фо́рму

2) га́дзіць, бры́дзіць; няве́чыць, кале́чыць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)