паца́пацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Злёгку пасварыцца або пабіцца. [Галай:] — Я быў знайшоў .. [Прусавай] прытулак. Дык што ты думаеш, у першы дзень з гаспадаром пацапалася, на вуліцы мітынгаваць пачала. Асіпенка. [Аляксей:] — Гэта ж не тое, што я з кім пацапаўся, а потым пахадзілі-пахадзілі і зноў сябры. Кавалёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
harbor
[ˈhɑ:rbər]
n.
1) пры́стань f., порт -у m.
2) прыста́нішча n., прыту́лак -ку m.; схо́вань f., схо́вішча n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
тулі́цца
1. (гарнуцца да каго-н) sich drücken, sich schmíegen, sich ánschmiegen (an A);
2. (знаходзіць прытулак) éine Únterkunft fínden*; únterkommen* vi (s)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Schlúpfloch
n -(e)s, -löcher
1) прала́з, дзі́рка
2) перан. прыста́нішча, прыту́лак
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
háusen
vi
1) жыць, мець прыту́лак, тулі́цца
2) гаспада́рнічаць
arg [schlimm] ~ — лютава́ць, бясчы́нстваваць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
пта́ства, ‑а, н., зб.
Птушкі. Птаства тут [у лесе] было многа: былі тут вераб’і, ластавачкі, плісачкі, галубы, качкі і іншыя. Колас. Ля буславага гнязда не змаўкаў вясёлы птушыны шчэбет: у шчылінах буславага гнязда заўсёды знаходзіла прытулак дробнае птаства. Лынькоў. Дзяўчына таропка гнала да рэчкі сваё крыклівае белае птаства. М. Ткачоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
shelter1 [ˈʃeltə] n.
1. прыту́лак, прыста́нішча;
gi ve/afford shelter прытуля́ць;
find shelter from the wind знайсці́ заці́шак ад ве́тру
2. схо́вішча, укры́цце;
an air-raid shelter бамбасхо́вішча
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Паме́сце ’асабістае (у адрозненне ад вотчыны) зямельнае ўладанне ў феадальнай Расіі да XVIII ст.’ (ТСБМ), поме́сцье ’месца, прытулак’ (ТС). З рус. поме́стье ’тс’. Ст.-рус. помѣстие ’зямельны надзел, які быў выдадзены за службу’ (у адрозненне ад вотчыны, якая была спадчынным уладаннем) < cловазлучэнне по мѣсту (Фасмер, 3, 323).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пры́нік (прі́нік) ’драўляны выступ каля печы замест ляжанкі’ (Мат. Маг.). Бяссуфікснае ўтварэнне ад прыні́кнуць ’прыціснуцца’ з пераносам націску на прэфікс і звужэннем семантыкі. Параўн. аналагічнае рус. пск. прини́ка ’прытулак, прыстанак’, а таксама семантыку дзеясловаў: гом. приника́ть ’межаваць, прылягаць’, укр. приника́ти, прини́кнуты ’шчыльна прытуляцца да каго-, чаго-небудзь’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
убе́жище ср.
1. прыста́нішча, -шча ср.; прыста́нак, -нку м.; (приют) прыту́лак, -лку м.;
2. (укрытие) воен. схо́вішча, -шча ср.;
◊
пра́во убе́жища пра́ва прыста́нішча;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)