кру́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж.

1. зб. Здробненае ачышчанае ад шалупіння зерне пшаніцы як прамежкавы прадукт пры перапрацоўцы яе ў гатунковую муку.

2. зб. Тое, што і крупы (у 2 знач.); крупкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мача́, ‑ы, ж.

Вадкасць, якая выдзяляецца ныркамі як прадукт абмену рэчываў і выходзіць з арганізма праз мочаспускальны канал.

•••

Нетрыманне мачы гл. нетрыманне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поліурэта́н, ‑у, м.

Высокамалекулярнае арганічнае спалучэнне, прадукт полімерызацыі; высакаплаўкае крышталічнае рэчыва. // Сінтэтычны матэрыял, які прымяняецца для вырабу каўчуку, клею, плёнкі і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саля́равы, ‑ая, ‑ае.

У выразе: саляравае масла — прадукт перагонкі нафты, які выкарыстоўваецца як паліва для дызеляў, рэчыва для змазкі механізмаў і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кру́пы, круп.

1. Прадукт харчавання з цэлых або сечаных зярнят розных культур.

Грэчневыя к.

Зварыць кашу з манных круп.

2. перан. Снег у выглядзе невялікіх шарападобных зярнят.

|| памянш. кру́пкі, -пак.

|| прым. крупяны́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

побо́чный в разн. знач. пабо́чны;

побо́чный проду́кт пабо́чны праду́кт;

побо́чный вопро́с пабо́чнае пыта́нне;

побо́чные дохо́ды пабо́чныя дахо́ды.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канцэнтра́т, ‑у, М ‑раце, м.

1. Спецыяльна апрацаваны сухі прадукт, зручны для захоўвання і хуткага прыгатавання ежы. Харчовыя канцэнтраты. Канцэнтрат кашы. Малочны канцэнтрат.

2. Корм высокай пажыўнасці для жывёлы (напрыклад, зерне, макуха, вотруб’е). — Вось пры саўгасе, — гаварыла далей жанчына, — сталі прывозіць пад вясну канцэнтраты, дык і хвароб на ферме паменшала. Кулакоўскі.

3. Прадукт абагачэння карыснага выкапня шляхам канцэнтрацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Муму́каць ’рыкаць’ (Корбай, КТС). Ад му‑му‑у! (Васілеўскі, Прадукт. тыпы, 79).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

канчатко́вы, -ая, -ае.

1. Які не будзе больш пераглядацца, змяняцца; беспаваротны.

Канчатковае заключэнне камісіі.

Канчатковае рашэнне.

2. Які з’яўляецца вынікам, завяршэннем або ажыццяўленнем чаго-н.

К. прадукт.

К. вынік.

Канчатковая мэта.

3. Поўны, даведзены да канца.

Канчатковая перамога.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Gesámtprodukt

n -(e)s, -e эк. валавы́ праду́кт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)