Кла́сік ’выдатны агульнапрызнаны пісьменнік, дзеяч навукі або мастацтва’, ’прадстаўнік класіцызму’, ’спецыяліст у галіне класічнай філалогіі’ (ТСБМ). Гл. клас.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паўпрэ́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Паўнамоцны прадстаўнік (назва дыпламатычнага прадстаўніка СССР пры замежным урадзе, якая існавала да 1941 г.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

страхдэлега́т, ‑а, М ‑гаце, м.

Выбарны прадстаўнік у прафсаюзнай арганізацыі, які ажыццяўляе кантроль за правядзеннем мерапрыемстваў па сацыяльнаму страхаванню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стра́ус, -а, мн. -ы, -аў, м.

Бескілявая нелятаючая птушка з моцнымі заднімі канечнасцямі, доўгай шыяй і невялікай галавой, адзіны сучасны прадстаўнік сямейства страусавых.

|| прым. стра́усавы, -ая, -ае.

◊

Страусавая палітыка — баязлівае імкненне ўхіліцца ад рашэнняў, пазбягаць рэальнасці, не заўважаць рэчаіснасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

санкюло́т, ‑а, М ‑лоце, м.

Прадстаўнік гарадской беднаты ў перыяд Вялікай французскай рэвалюцыі (пазней гэты тэрмін служыў саманазвай патрыёта, рэвалюцыянера).

[Фр. sans-culottes.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

exponent [ɪkˈspəʊnənt] n.

1. выра́знік, тлумача́льнік (ідэі, тэорыі і да т.п.); прадстаўні́к

2. math. экспане́нт, пака́зчык ступе́ні

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

resident​2 [ˈrezɪdənt] adj. які́ пастаянна пражыва́е;

the resident population пастая́ннае насе́льніцтва;

a resident representative пастая́нны прадстаўні́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Wórtführer

m -s, -

1) ара́тар, прамо́ўца

2) прадстаўні́к, выра́знік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дуайе́н, ‑а, м.

Асоба, што ўзначальвае дыпламатычны корпус у якой-небудзь краіне як дыпламатычны прадстаўнік, вышэйшы па рангу; старэйшына дыпламатычнага корпуса.

[Фр. doyen — старшыня.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

савето́лаг, ‑а, м.

Прадстаўнік буржуазнай навукі, ідэалогіі і прапаганды, які лжыва асвятляе сацыялізм, распаўсюджвае паклёп на СССР і краіны сацыялістычнай садружнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)