банду́ра, -ы, мн. -ы, -ду́р, ж.

1. Украінскі народны шматструнны шчыпковы музычны інструмент.

2. перан. Пра вялікі грувасткі прадмет (разм.).

|| прым. банду́рны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

славу́тасць, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. гл. славуты.

2. Шырокая папулярнасць (пра месца, прадмет, выдатныя чым-н.).

Брэсцкая крэпасць — с. нашага народа.

3. Вядомы, праслаўлены чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

percept

[ˈpɜ:rsept]

n.

1) прадме́т успрыма́ньня

2) вы́нік успрыма́ньня

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

фотаскульпту́ра, ‑ы, ж.

Скульптура, выкананая паводле фатаграфічных здымкаў, якія паказваюць прадмет з розных бакоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чатырохгра́ннік, ‑а, м.

Геаметрычнае цела. абмежаванае чатырма гранямі. // Прадмет у форме такога геаметрычнага цела.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гэ́ты, -ага, м., гэ́та (гэ́тая), -ай, ж., гэ́та (гэ́тае), -ага, н., мн. гэ́тыя, -ых, займ. указ.

1. Паказвае на асобу або прадмет, якія знаходзяцца перад вачамі.

Г. ці той лес? Гэтага чалавека не сустракаў ніколі.

2. Паказвае на адрэзак часу, пра які ідзе гаворка.

Гэтымі днямі на рыбу не прыйдзецца ісці.

3. Паказвае на ўжо вядомую асобу або прадмет.

Дзіўны чалавек г.

Галілей!

Ах, гэтыя модніцы!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

татэ́м, -а, мн. -ы, -аў, м.

У першабытным грамадстве: жывёла, з’ява прыроды, расліна ці прадмет, якія лічацца родапачынальнікамі племені і служаць аб’ектам рэлігійнага пакланення.

|| прым. татэ́мны, -ая,-ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

этажэ́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Прадмет мэблі ў выглядзе некалькіх паліц, размешчаных адна над адной на стойках.

|| прым. этажэ́рачны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

рэлі́квія, ‑і, ж.

1. Прадмет рэлігійнага пакланення, які, паводле ўяўленняў веруючых, мае цудадзейную сілу.

2. Прадмет, які беражліва захоўваецца як памяць аб мінулым. З маленькаю латкай і локцем працёртым Вісіць у кутку на цвіку гімнасцёрка — Мая франтавая рэліквія. Панчанка.

[Ад лац. reliquiae (мн.) — астаткі, астанкі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Pflíchtfach

n -(e)s, -fächer абавязко́вы (вучэ́бны) прадме́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)