Verbum

анлайнавы слоўнік

blemishment

[ˈblemɪʃmənt]

пашко́джаньне n.; скале́чаньне n.; пля́ма, хі́ба f.; недагля́д -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

пярэ́сціна, ‑ы, ж.

Разм. Вялікая пляма другога колеру на шэрсці жывёлы, пер’і птушак. На плоце, што адгароджваў гэты двор ад вуліцы, стаяў на моцных шышкаватых нагах прыгожы і магутны певень — шыза-чырвоны, з доўгімі залацістымі пярэсцінамі на шыі. Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарні́ла, -а, н.

Водны раствор якога-н. каляровага рэчыва, прызначанага для пісання.

Пісаць чарнілам.

Чорнае ч.

○

Сімпатычнае чарніла — бясколерная або слаба афарбаваная вадкасць, якая выкарыстоўваецца ў тайнай перапісцы.

|| прым. чарні́льны, -ая, -ае.

Ч. прыбор.

Чарнільная пляма.

○

Чарнільны арэшак — арэхападобная чорная нарасць на лісці дуба і некаторых іншых дрэў, якая раней служыла для вырабу чарніла.

◊

Чарнільная душа (уст., неадабр.) — пра канцылярскага чыноўніка-фармаліста.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

highlight¹ [ˈhaɪlaɪt] n.

1. кульмінацы́йны мо́мант/факт

2. pl. highlights светлавы́ эфе́кт; светлавы́ блік, светлава́я пля́ма (у жывапісе, фатаграфіі і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Луно ’бяльмо на воку’ (слон., Арх. Бяльк.; івац., Нар. сл.). Да лунь ₂. Канчатак ‑но (< прасл. ‑no), як у pętьno > рус. пятно ’пляма’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

блік

(ням. Blick)

1) светлая пляма, водбліск на гладкай паверхні (напр. сонечныя блікі);

2) злітак серабра, які змяшчае 2—3% свінцу; блікавае серабро.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пе́жина

1. ла́піна, -ны ж., пля́ма, -мы ж., пля́міна, -ны ж.;

2. (пятнистость) пярэ́стасць, -ці ж.; пля́містасць, -ці ж.; см. пе́гий.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пля́міна, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і пляма (у 1 знач.). [Андрэйка] абліў паперу чарнілам, зрабіўшы чорную пляміну велічынёю з медны пятак. Бядуля. За акном на снезе светлая пляміна акна, на пляміне ягоны [Панаваў] цень і далей густая цемра і мёртвыя, глухія гукі ночы. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mar

[mɑ:r]

v.t.

1) псава́ць (вы́гляд); шко́дзіць; збры́джваць, зга́джваць

2) абязьве́чваць, зьняве́чваць

3) псава́ць, разбура́ць, разла́джваць

1) пля́ма на це́ле (рубе́ц пасьля́ ра́ны, радзімая пля́ма і пад.)

2) зага́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

◎ Пля́цьма ’пляма’ (Касп.; ушац., Жыв. сл.). З пляшкі (гл.). Мена ‑и‑ > -//Ч як (адваротная з’ява) ‑д:г‑ > ‑и‑: малодзыіы > малайцы ^ рабыні > райцы (Карскі, 1, 35 I).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)