наму́ляць сов. (повредить трением) натере́ть, стере́ть; (давлением) намя́ть;
н. пле́чы — натере́ть пле́чи;
н. нагу́ — натере́ть (стере́ть) но́гу;
конь наму́ляў ка́рак — ло́шадь намя́ла хо́лку
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
паці́снуць, -ну, -неш, -не; -ні; -нуты; зак.
1. што. Злёгку сціснуць.
П. руку каму-н. (у знак прывітання). П. плячамі (у знак неразумення, здзіўлення крыху прыпадняць плечы).
2. што і на што. Налегчы цяжарам; націснуць.
П. кнопку званка.
П. на дзверы плячом.
3. Увабрацца ў сілу, памацнець.
К вечару паціснуў мароз.
|| незак. паціска́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 1 і 3 знач.).
|| наз. по́ціск, -у, м. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
зірну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак.
Разм. Паглядзецца. Заскочыла ў хату Аленка, Тараса Шаўчэнку ўзяла, хустачку на плечы пакінула, зірнулася ў люстэрачка ў бляшанай аправе і на вуліцу выйшла. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
змякчэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.
Разм.
1. Тое, што і змякчыцца.
2. Памякчэць (пра надвор’е, клімат). Надвор’е змякчэла, схмурнела, і вецер ужо дзьмуў Няваду не ў твар, а ў плечы. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чарано́, ‑а, н.
Абл. Чарэнь (у 1 знач.). У пасялкоўца Цімоха Бабуры здарылася бяда ў хаце: у печы правалілася чарано. Колас. Стары варочаўся на печы і плечы грэў на чаране. Гаўрусёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наапа́шкі, прысл.
Накінуўшы на плечы, не прадзяваючы рук у рукавы. Выйшаў бацька. Пінжак наапашкі, босы. Няхай. Богдан, як толькі ўбачыў Варанецкага, рухам плячэй паправіў пакінуты наапашкі картовы шарачок і пайшоў насустрач. Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
надто́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. надтачыць 2.
2. Тое, што і надстаўка (у 2 знач.). Мае хвацкія аўчынкі: з аднае могуць выйсці плечы без надточак. Баранавых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
памані́ць, ‑маню, ‑маніш, ‑маніць; зак., каго.
Падазваць да сябе знакам, поглядам і пад.; прывабіць. З хаты выйшаў сівабароды дзед у накінутым на плечы жоўтым кажусе і паманіў Ваську рукою да сябе. Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ускі́нуць
1. werfen* vt, hinábwerfen* vt;
ускі́нуць мяшо́к на пле́чы den Sack auf die Schúltern láden*;
2. (падняць) erhében* vt, schnell heben*;
ускі́нуць галаву́ den Kopf hében*;
ускі́нуць стрэ́льбу das Gewéhr ánlegen [hóchreißen*]
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
падда́ць сов., в разн. знач. подда́ть;
п. мяч раке́ткай — подда́ть мяч раке́ткой;
п. мех на пле́чы — подда́ть мешо́к на́ спину;
◊ п. па́ры — подда́ть жа́ру
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)