carbonate

[ˈkɑ:rbəneɪt]

1.

n.

карбана́т -у m., вуглякі́слая соль

2.

v.t.

а) ператвара́ць у карбана́т

б) карбанізава́ць

в) насыча́ць вуглякі́слымі га́замі (напі́так)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ледзяні́ць, ‑ніць; незак., каго-што.

1. Ператвараць у лёд; замарожваць. Браўся і мароз — ды на суткі, не болей, ледзяніў толькі снег, не выйсці, не высунуцца на дарогу. Пташнікаў. // Пранізваць холадам. Холад настойліва забіраўся пад майкі і ледзяніў цела. Карпаў.

2. перан. (звычайна ў спалучэнні са словамі «кроў», «сэрца», «душу» і пад.). Даводзіць да стану здранцвення, жаху. Думкі, адна страшнейшая за другую, ледзянілі душу. Сіняўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

liquidate

[ˈlɪkwɪdeɪt]

v.

1) спла́чваць (доўг)

2) ліквідава́ць (прадпрые́мства, спра́вы)

3) банкрутава́ць

4) пазбыва́цца каго́-чаго́; выбіва́ць, вынішча́ць

5) ператвара́ць у ная́ўныя гро́шы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

алхі́мія

(с.-лац. alchemia, ад ар. alkimijâ)

сярэдневяковае вучэнне, накіраванае на адшуканне так званага «філасофскага каменя», быццам бы здольнага ператвараць простыя металы ў золата, вылечваць усе хваробы і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

канве́ртар

(англ. converter, ад лац. convertere = змяняць, ператвараць)

апарат для атрымання сталі (бесемеру) з вадкага чыгуну шляхам прадзімання яго паветрам або кіслародам, а таксама чарнавой медзі прадзіманнем паветра праз штэйн.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

це́рці, тру, трэш, трэ; тром, траце́, труць; цёр, цёрла; тры; цёрты; незак., што.

1. Націскаючы, вадзіць узад і ўперад па чым-н.

Ц. падлогу шчоткай.

Ц. спіну мачалкай.

2. Размінаючы, націскаючы, змешваць, ператвараць што-н. у парашок, у дробную аднародную массу.

Ц. тытунь.

Ц. мак.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пра абутак, адзенне: будучы цесным, нязручным, націраць, пашкоджваць скуру.

4. Пераціраць, рабіць мякчэйшым.

Ц. лён.

|| аднакр. церану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́; -ну́ць; -ні́ і цярну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, церняце́, -ну́ць; -ні́ (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

руйнава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; незак., што.

Ператвараць у руіны; разбураць. Б’юцца князі між сабою за ўладу і багацці, пустошаць сваімі войскамі суседнія землі, паляць і руйнуюць гарады, нішчаць людзей. В. Вольскі. Бывае і так, што руйнуе Плаціну вада; у гэтую пору Струяцца апошнія хвалі І сохне няшчасны ставок. Багдановіч. // Ліквідаваць, знішчаць. А лепш за ўсё гаіла .. [Зосіны] душэўныя раны дабрата людская. Яна руйнавала рэшткі недаверу яе да людзей і жыцця. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обора́чивать​II несов.

1. (поворачивать) паваро́чваць;

2. (превращать) фольк. пераваро́чваць (у каго); ператвара́ць (у што); абарача́ць (у каго, у што);

3. (капитал) абаро́чваць; см. оберну́ть​II 1, 4, 5.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

vergásen

1.

vt

1) ператвара́ць у газ

2) атру́чваць га́зам

2.

vi (s) атру́чвацца га́зам

3.

(sich) ператвара́цца ў газ

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

verkálken

1.

vt ператвара́ць у ва́пну

2.

vi (s)

1) ператвара́цца ў ва́пну

2) мед. абва́пніцца

3) разм. ста́рыцца, старэ́ць; закасне́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)